öğrencilerinin #iaflliolmak şeklinde bir hashtag altında nostalji yapmaya çalıştığı eski eğitim yuvam. dersin hepsi okulun içinde birer pollyanna idi, bilmiyor muyuz lan okula sövdüğünüz; okulun ebesi hakkında konuştuğunuz günleri?
bari yalan söyleyip milleti kandırmayın, sonra çocuklar okula gelince o dumurdan çıkıp bu dumura giriyorlar.
ha bir de içimde kalmasın: götüme kaş göz çizsem yemeklerinden daha güzel olacak okul. **
Okulu kazandıktan sonra daha okul başlamadan önce, abim de fen liseliydi ve yatılılığın değişmez haylazlıklarını anlatırdı. Bir gece, hiç unutmam, abime 'fen lisesine gitmişsiniz, ders çalışmak varken niye böyle haylazlıklar yapıyordunuz ki' diye sormuştum. Neyin kafasını yaşıyordum acaba. Sonra okul başladıktan sonra tutabilene aşk olsun. Herkese de aynısı olmuştur diye düşünüyorum.
ağlıyarak girdiğim ve ağlıyarak ayrıldığım okul. ben okuduğumda da bazı hocalar çok kötüydü. kimyacı mk gibi. ama olsun onlarda bizi çok eğlendirirdi. kartlı telefona jeton sokmaya çalışması gibi.
istanbul kadıköyde bulunan aşırı yüksek puanlı fen lisesi. marmara üniversitesi göztepe kampüsü nün arka dibinde yer alır. büyük ve ormana benzer bi bahçesi vardır.
liseden önce hayallerimi süslemiş olan okul. ilk geldiğimde de müdürü "dünyanın en iyi okuluna hoşgeldiniz" demesiyle iyice gaza geldiğim yerdi. ama sonrasında gerçekler ortaya çıkınca bela okumadığım gün olmamıştı. siz siz olun çocuklarınızı burdan uzak tutun. bekçisinden belletmenine kadar kalitesiz bir yere dönüştü.
her yıl bıraz daha boka saran okulum. dediklerine göre eskiden güzelmiş. zaten artık neye elini atsan eskisi güzel yenisi boktan. e nasıl olacak bu iş anlayamadım ben. sözde fen eğitimi veriyorlar ama toplasan parmakla sayabilecek kadar laboratuvarlarına girdim. ee ne anladım ben bu işten. düşünüyorum türkiyenin en iyi okulu bizim okulsa vay diğer okulların haline.
edit: okulumu seviyorum lan.
