atatürk'e peygamber diyen, onu sevmeyi bir ibadet gören insanların yaptığı eylemdir. yahu, atatürk'te özel yaşantısında sıradan bir insan. neden bunu bu kadar büyütüp, doğa üstü bir olay gibi göstermeye çalışıyorsunuz.
atatürk'ün askeri bir deha olduğu, ya da normal bir insandan kat be kat zeki olduğu, ileri görüşlü bir lider olduğu tartışılamaz bir gerçek olabilir. ama o da senin benim gibi su içen, az bile olsa uyuyan, kendine has zevk ve hobileri olan bir insan. elbet ona olan borcumuz büyük, bu devlet için yaptıkları yadsınamaz, ama her şeye rağmen ona tapınmak, işi abartmaktanda öte, bokunu çıkarmak durumudur.
bu sözler atatürk'ü sevenlere değil, atatürk'e tapınanlaradır. mukayeseyi kendi içimizde yapmak lazım.
tapmak ile ilkelerini takip etmeyi karıştıran bünyelerin rahatsızlığı. ülkenin kurucusunun yerinin kalplerde ve gönüllerde farklı algılanması tapmak değil, yediğin ekmeğe ihanet etmemektir. kemalist bünyelerde bozukluk yoktur ve mustafa kemal'e olan hayranlıkları ve özlemleri bazı bünyelerin fethullah gülen'e hayranlığından daha sağlıklıdır.
yamuk oturup doğru konuşalım. türkiye'de kaç kişi var, allah yerine atatürk'e tapan.
klasik bir laf olacak, gece vakti nöronlarımı harekete geçirip yeni bir tanım bulmak istemiyorum; palavra atmaktan vazgeçin.
"valla ataturk ne yapmissa dogru yapmistir. beni tersine ikna edemezsin kardesim" diyen arkadasimin lafindan sonra, basimiza ileride sorun olabilecegini anladigim kavramdir.
Saygı ile tapınmanın sınırının çizilememesi durumu.
herşeye kadirmiş gibi sunulmasına, kendisinin kendi zamanında bile karşı çıktığı düşünülürse, tapınma sebebi, atatürk'ün kendisinden değil, algılanılmasından kaynaklanır.
Bir kişinin düşüncelerini terk mi etmek istiyorsunuz, onu desteksiz yüceltmek ve tapınalası yağmak ilk ve en temel iş olacaktır.
zaman ötesi not: okumaya sahip ama düşünemeyen atatürk tapınıcılarından seri eksi almaya aday entry.
