bu abartılan sevgiyle dalga geçilmesinede sebep olur.mazhar alanson'un çelikle dalga geçmesini hala unutamam.-naber çelik yaaaa, atatürk nasıl? demişti.*** herşeyin abartılmışı kötü.
elbette atatürk'ü seveceğiz ama atatürk'e atatürkçülük'ten daha fazla önem verdiğimiz de gözler önünde. her yere atatürk resimleri asınca ve onun dediklerini yapmayıp yaparmışcasına davranmak onu kendi elimizle diktatör yapmaktır.
bir çok dünya liderinin yaptığı eylemdir. faşist arkadaşların yakından tanıdığı "hitler" arkadaşımız atatürk'ün hem askeri hem de idari açıdan hayranlarından sadece biridir. norveç'te "atatürk gibi olmak" şeklinde bir deyim mevcuttur.
dünya atatürk'ü bu kadar sevip, sayarken bırakın biz sevgiyi biraz abartalım. çok görmeyin buun.
gerçekten de sevgi çok abartılmaktadır. ne de olsa her birimiz her gün bir devlet kuruyor onun yaptıklarını biz kolayca yapabiliyoruz dedirttiren eylemdir.
korku yüzündendir. atatürk veya bir başkası sazı eline almasaydı, hamaset edebiyatını hiç sevmem ama, büyük olasılıkla bölgede şimdi olduğumuzdan daha önemsiz bir ülke veya bariz bir sömürge olacaktık. şimdi çok mu farklı savunmasına fazla bişey demem. ama bence en kötü zamanımızda bizi bir şekilde yerden kaldıran kişiyi göklere çıkarmamız bu nedenle. esir düşme, yok olma korkusu nedeniyle. ve övülmeyi de hak etmiyor mudur? sadece tesadüfen kurtarıp sonra dalgasına bakan ya da kötü yöneten biri olabilirdi. ama zamanının şüphesiz en dolu adamlarından biriydi. fakat yine de eleştiririm birçok konuda onu. zamanla eleştirebilmeliyiz de. güneş dil teorisidir, tdk'dir. birçok konuda yanlışlar yapılmıştır zamanında. ama esas sorun o değil de onun arkasına sığınarak egosunu tatmin eden uyanıkların yarattıklarıdır.
hemen putlaştırıyorlar, ilah olarak görüyorlar klişesine girmeyeceğim. böyle bir şey olmadığı için değil çok sık tekrarlandığı için derinlemesine girmeyeceğim bu putlaştırma meselesine.
türkler tarih boyunca onlarca kahraman yetiştirmiştir. özellikle islamiyet sonrasında selçuklular olsun, kurulan irili ufaklı beylikler olsun, osmanlı devleti bünyesinde yetişen ve dünyaya nam salan onlarca kahraman devlet adamı bu topraklarda yaşadı ve son nefesini verdi. çoğunun adı anılmaz, ölüm yıldönümlerinde isimleri hatırlanmaz. heykeli felan geçiyorum okullara bile zar zor ismi veriliyor atatürk isminden yer kalırsa.
neden bir insana bu kadar bağlanıyoruz ki? neden öznesinde türkiye olan her konuyu atatürk'ün ilkelerine, inkilaplarına bağlıyoruz ki? nasıl 200 yıl önce konulan bir kanun ya da yapılan bir yenilik 2009 türkiyesinde çokca sırıtıyorsa 20. yüzyılın başlarında yapılan bu yenilikler ve uygulanan o politikar şimdi sırıtıyor ve türkiye'nin elini kolunu bağlıyor. korkuyoruz, yıkamadığımız onlarca tabu var bu konuda. binlerce heykel yaptıracağımıza her işe aynı ismi sokacağımıza tarih içerisinde bazı kişileri tatlı bir anı olarak bırakmalı ve yolumuza devam etmeliydik. ama biz her şeyi abartırız. putumuz bol mea-şallah.
