atatürk devrimlerinden önce türk insanının arapça konuştuğu, arap dili ile iletişim kurduğu düşüncesine sahip, kültüründen ve tarihinden bihaber ülkem gençliğinin savunduğu mir dengir aforizmasıdır.
zaten türkçe'yi de kelime kelime atatürk kafasından uydurmuştur, böyle bir dil yoktur, ayıp etmiştir. yoksa o travma bugün artıklarını gördüğümüz din tüccarı güruhun türk milletinin makus talihinden silinip atılması sebebiyle olmasın.
tabi tabi, hoşafı iç tası kapa...
atatürk cumhuriyetçi bir kimliği hiç yoktan var ederek halife yalakalarının, takkeci ve tekkecilerin beynine vermiştir muhtemelen o etkidir bahsedilen travma etkisi.
Ah sevgili atam, elinde de fırsat varken, kurtuluş savaşı sonrası kendini padişah ilan edecektin, hazır ordu da güçlenmişken, osmanlı'nın kaybettiği toprakları geri alacaktın, sonra hilafeti daha da yaygınlaştıracaktın, kendine saraylar, köşkler yaptıracaktın.
ne diye uğraştın modern cumhuriyetle, laiklikle. bak şimdi bazıları beğenmiyorlar.
eğer o şekilde davransaydın, şimdi dengir gibi adamlar şöyle demeç verecekti, "padişah mustafa kemal çok büyük hata yaptı, kurtuluş savaşından sonra modern bir cumhuriyet kursaydı, şimdi bunlarla uğraşmıyor olurduk, evet topraklarımız tekrar genişledi, yine 3 kıtada söz sahibiyiz ama dünya ülkelerinin osmanlı'yı beğenmememsi düşündürücüdür. üstelik saraydakilerin halka bakışı ve davranışı da iyi değildir, modern bir ülkede olsaydık daha saygı görürdük."
böyle bir demecin sonunda saraydan "dengir oğlu mir mehmet gibi düşünenlerin tez zamanda kafası vurulaaaa" diye bir emir de çıkabilirdi.
bunlar böyle şimdi böyle konuşuyorlar, eğer tam tersi durum olsaydı bu sefer de tam tersi konuşacaklardı...
Ulkesinin kurtaricisina nankor; dedesine (bkz: Kurt Said) sadik zat-i muhteremin son bombasi.
Feodal carklarina comak sokulanlarin rejime veryansin etmesi olasi olsa da, bunlarin toplumun teveccuhunu kazanabilmeleri sosyolojik acidan incelenmesi gereken bir gerceklik.
Dedelerimin ve ninelerimin babalari cumhuriyet kurulmadan once okuma yazma bilmeyen, mendil kadar topraga ancak sahip olabilmis zavalli fakir koylulerdi, hepsi cihan harbinde ve kurtulus savasinda can verdiler. Arkalarinda biraktiklari cocuklarina cumhuriyetin ilk yillarinda devlet eliyle okuma yazma ogretildi, onlar da kendi cocuklarini okutmaya calistilar, torunlari ise o cumhuriyetin kazanimlarinin belki de en birincisi olan esitlik sayesinde alabildikleri egitimle zamaninda tum toplumun karsisinda "bey" diye ezildigi adamlarin cocuklarinin onune gectiler. Dedesi seyh, sih, aga ya da bey olan; ataturk devrimlerinin yok etmeye calistigi, koylunun cocugunu koylu, fakirin cocugunu fakir olmaya mecbur eden feodal duzenin yikilmasindan elbette rahatsiz olur, dedelerinin "kulsun, marabasin, tebasin; biz efendilerin senin yerine de dusunuruz" diye cahil ve fakir biraktiklari zavalli halkin torunlarindan elbette korkar, olmayan travmalar icad eder. Bize de bu feodal kirintilarina "be hey mubarek (!) oyle bir travma yasatilmis olsaydi, dedesi asilmis senin bugun birak bulundugun mevkilere gelip dusmanlik kusmayi, yasama sansin dahi olmazdi" diyerek dirsek cevirmek duser.
dinime söven de müslüman olsa dediğim saptamadır. travma geçirmiş bir kişinin, travmatik sözleridir. ama bunları uyarmak na mümkün. adamlar gi girmişler travmaya, çıkmak bilmiyorlar.
asıl travma etkisi yaratan sizin yaptıklarınızdır. ama o travma o kadar etkili oldu ki bazı kesimler özgürlük adına hala sizi destekliyor. ama elbet son bulacaktır bunlar. o yaşattığınız travmaların daha beterini yaşamanız yakındır.
