biliyorsunuz bizler yani bu ülkeyi hiçbir çıkar gözetmeksizin seven, yüzyıllarca dini, manevi ve kardeşlik duygularıyla ülkeyi çelik bir zırha bürüyen mütedeyyin vatandaşlarımızın da şahit olduğu ilginç ifade. hüzün desem hüzün değil, sevinç desem sevinç değil, mutluluk desem değil, üzüntü desem değil.
belki de yarım asırı geçkin atatürk'ün bıraktığı o emarelerin hala daha bazı ahlaki açıdan tam anlamıyla zinde, mütedeyyin ve kürt kardeşlerimizin canlarını yaktığı için takınılan ifade olabilir. şu an benimde yüzümde bir ifade oldu ama tarif edemiyorum işte nasıl olduğunu.
gidin bakın arkadaşlar bir sohbette atatürk diye kelimesini dahi edin ve tek tek insanların yüzlerine bakın. ne göreceksiniz, ondan sonra gelin buraya yazın.
