insanların Mustafa Kemâl Atatürk'ü düşündükleri zaman akıllarına gelen şeylerdir.
Bozkurt.
Sarı Zeybek.
Cesaret.
Mücadele.
Özgürlük.
Savaş Meydanları ve Kocatepe.
Matematik.
Mavi gözler.
Diplomasi.
Yalnızlık ve Hüzün.
Sonbahar Yapraklarıdır.
Edit : Hesabına uymadı, tası - tarağı topladı kaçtı velet. Başlık başıma kaldı.
özgürlük, şeref, zeka birçok sıfatla daha doldurabilirsiniz, kendime özgü diyeceğim belki şu olabilir; baba.
ikinci bir baba. mücadele ve teşkilatçılığıyla düşmandan korumuş, daha henüz halk bilmezken onlara haklarını vermiş ve cumhuriyeti getirmiş. koskoca ülkeye bir baba hemde..
birde bunların dışında, sadece belgesellerde gördüklerim; dolmabahçe, gazetede ölüm ilanı ve ağlayan milyonlarca insan. dolmabahçenin önünde hiç durmadan ağlayan milyonlarca insan! o günden bu güne kadar burnu boktan çıkmayan "öksüz" kalan bir ülke. şimdi "baba" sıfatı sanırım daha anlamlı oldu.
not: çağından çok çok ileride bir zihin. daha önce yazdım pek umursanmadı, (#21740485), vaktiniz olursa hiç olmazsa ata'nın yazdıklarını okuyun, yazının ortasından itibaren ona ait.
