atatürk'ün vatanı süper kahramancasına kurtardığını sananların mevcudiyeti eğitim sistemi sebebiyle ve tarih bilgisi noksanlığı sebebiyle ortadadır.
ülkeyi atatürk değil millet kurtarmıştır. atatürk kurtarılan millet için bir hükümet kurmuştur. atatürk olmasa yine bir siyasi rejim her halde kurulurdu.
yani abartılmaması gereken şeyler var ortada, siyasi bir rejim atatürk olmasa da muhakkak kurulurdu.
atatürk'ün icraatlerini farklı olarak bilen gençliktir. fakat asıl kızılması gereken dönemin insanlarıdır. nasıl anlamazsın başına her şeyin sonunu getirecek biri geldiğini? nasıl savaşmazsın? nasıl koyun olursun? öyle millete öyle lider gelir..
siyasi bir rejimin kurulamayacağını, kurulabilecek olanın devletin şekli olduğunu bilmeden atatürk'e çamur atmaya kalkan sersem gençliktir.
Devletimizin şekli Cumhuriyet,
Rejimi ise demokrasidir.
şimdi bir an için atatürk'ün hiç yaşamamış olduğunu düşünelim. defalarca devlet kurmuş olan türk milleti o dönemin şartları içerisinde gene bir devlet kurma irdadesini elbet gösterebilirdi; ancak atatürk'ün kurtarıcı olması, asker olarak yaptıkları, siyasi olarak kattıklarını bir kenara bırakarak şu soruya cevap beklemek gerekirse; yine o dönemin şartları içerisinde, çağımızın şekil ve rejim olarak en modern devletini kurabilcek bir irade hangi liderde veya hangi zümrede mevcuttu.
atatürk ve atatürk'ün bu ülkeye yaptıkları ile halkın gözünde kazandığı değer üzerinden propaganda yürütmektir özünde bu "fonksiyonel" yaklaşım.
su misal, tabiatta varolan birşeydir. insanların şu aşamada(güya teknolojide çığır açtık) suyu üretmesi mümkün değildir. peki çölün orta yerinde susuz kalmış bir perişana su veren birisine dönüp de "su zaten tabiatın bize sunduğu bir nimet, sen hiçbirşey yapmadın" demek mümkün müdür? yoksa bir teşekkür etmek, suyu verene bir minnet duymak daha akli, daha insani durmuyor mu kimilerine göre? yok ama su tabiatta zaten mevcut... illa ki o yolcu, o suyu bulurdu.
atatürk'ün fonksiyonu mu? varolduğu, görevi gereği dahil olduğu her alanda görevini yerine getirmekti. ve bu anlamda baskı ve denetim altındaki istanbul hükümeti aleni, açık olarak hiçbirşey yapamayacak durumdaydı. bu noktada bir görev adamının, aynı zamanda gönüllü ve başarılı bir görev adamının bunu yapması gerekiyordu. mesele de burada. yoksa ki atatürk milli ayaklanmanın başladığı, halkı örgütlediği dönemde askeri teşkilatın en yetkili ismi olmadığı gibi en duygusalı olarak da adlandırılabilecek bir tutum içerisinde değildi.
ve fakat gene de su tabiatta varolan bir bileşen, ne teşekkür edeceğim lan sana? alt tarafı bir yudum su verdin... o kadar da nankör olur işte götünü rahata erdirmiş insanoğlu.
neyin demokrasisi? madem demokratızda sizin gözünüzde türban bir caput parcası ya neden bu kadar korkuyorsunuz caput parcası dediğiniz şeyden? neden benim dini vecibesi emrettiği için başını örten kardeşlerimden korkuyorsunuz. siyasal bir simgeymiş felan bırakın o işleri! neden onların okuma hakkını elinden alıyorsunuz? bu yazdıklarımla şimdi siz bana diceksinizki geri kafalı cahil ıyhh diye yorumlar uyanıcak kafanızda bunları umursamıyorum verdiğiniz eksileride umursamıyorum. her zaman dedim her şeyin fazlası zarardır, cunki bir şeye körü körüne bağlanırsan onun yanlışlarını göremezsin. keskin sirke ise küpüne zarardır . kemalist olmadığım acık ama geri kafalı yobaz da değilim sadece hür irade, tam bağımsızlık ve özgürlük sevdalıyısım. siz nasıl anlarsanız kandırılmış halkım.
