- o zamanlar ülkemizin yurt dışında bir ağırlığı vardı.şimdi ise 700.000 nüfuslu bir rum bölgesine bile söz geçiremiyoruz.
- o zamanlar bağımsız bir ülkeydik.şimdi ise abd nin anadolu'daki eyaleti gibiyiz.
- düyun-u umumiye'yi tarihe karıştırmıştık ki şimdi imf ye bağlandık.
- kapitülasyonları kaldırmıştık ki şimdi "gümrük birliği"ni kabul ettik.
- laik bir ülkeydik ki artık değiliz.
- yobazları temizlemiştik ama şimdi bizzat hükümetteler ve bütün kadrolara kene gibi yapışıyorlar.atatürk değerlerinin kanını emiyorlar.son amaçları ise çankaya'ya çıkmak.
- tamamiyle bir ulus devlettik.şimdi batının kışkırtmaları ve demokrasi adı altında oynanan oyunlar nedeniyle pkk denen illetle uğraşıyoruz.bu şerefsiz piçler yüzünden son 10 yılda harcadığımız paralarla gap projesini kaç kere yıkıp yeni baştan yapabilirdik kim bilir.
- avrupa'ya okkalı bir tokat indirmiştik ki şimdi müzakere süreci ayağına,onların sömürgesi olduk.
- köylülerimizi hızlıca aydınlatan köy enstitülerini kapattık.feodal sistemi tekrar yarattık.besledik,besliyoruz.
- son olarak ulu kadınlarımız şeriatın karanlık kurallarından kurtulmuştu.şimdi ise birer birer sıkmabaşlı canlılara dönüşüyorlar.
yolculuk nereye güzel ülkem ?? doğuya giden bir gemide batıyı seyrediyor gibiyiz...
ne acı...
aslında temel olarak atatürk ün zihniyeti ve atatürk sonrası zihniyet olarak karşılaştırılması gerekir.
atatürk toplu iğne bile üretemeyen,tek sanayisi saray için porselen üretmeye çalışan bir atölyeden ibaret,elektriği bile birkaç konağa vermekten öteye gidemeyen,demiryolu dahi yapamayan,99 yıl faiz garantisiyle demiryolu yaptıran bir ülkeyi devralmış,o devletin borçlarını öderken borç ve kredi almamış,en hızlı şekilde sanayileşmiş,yabancı yatırımcıya değil gerektiğinde devletin parasıyla yardım yapıp yerli sanayiye destek çıkmış ve en önemlisi de türkiye yi dünyanın en hızlı büyüyen üç ülkesinden biri haline getirmiştir.yine dikkat çekecek bir nokta da türkiye nin en zor koşullarında savaştan çıkmış,iç karışıklıkları bitmeyen bir ülkede ve aynı zamanda radikal sosyal reformlar yaparken gerçekleştirmiştir tüm bunları.
atatürk yap işlet devret modelini de benimsememiştir.şu an renault otomobilleri üretiyoruz fakat işin kaymağını yiyen fransızlardır,f 16 üretiyoruz fakat abd yiyor yine kaymağını.yani diğer bir deyişle abd den aldığımız makineler ve patentle izin verilirse onların uçaklarını izin verdikleri kadar yapıyoruz yedek parça için yine aynı işlemlere tabi tutuluyoruz.teknoloji ve kendi ürünlerimizi geliştirmek bir yana kopyalayamıyoruz bile.bu nedenle şu anki sosyal ve ekonomik durumu anlatmaya gerek bile yoktur.atatürk zamanının tam tersi demek*** mümkündür.
atatürk başta bulunduğu süre içerisinde kimseye eyvallah demeyecek,kendi politikasını kimseye bağlı olmadan gerçekleştirebilecek yani tam bağımsız bir türkiye yaratmıştır.kanımca bu bir milattır türkiye tarihinde çünkü kendisi ölür ölmez malesef yine borç alınmaya başlanmış tüm bunlar boşa gitmiştir.yerli malına olan güven azalmış,kendisinin kurduğu fabrikalar kapanmıştır.malesef bu durum artarak bugünlere gelmiştir.
kendisi öldükten sonra türkiye bir daha hiç tam bağımsız olamamıştır.
atatürkün bıraktığı türkiye ve şimdi arasında değişmeyen belki de en acı şey bazı insanların günün şartlarına gözlerini kapayarak geçmişe romantik methiyeler düzmesi olsa gerek, bazı insanlar dar siyasi bakış açılarıyla hangi devirde olursa olsun geçmişe özlem duymakta çok ironik ama o zaman abdülhamiti özleyenlerin tavrı ile bugün atatürk türkiyesini özleyenlerin tavrı malesef pek bir benzer.
o'nun zamanında kendimizi çekip çevireceğimiz sanayi, tüm yokluklara rağmen kurulabilmişti. ülkenin en önemli gerekliliklerini karşılayacak un, şeker, dokuma, hafif metal sanayi, kağıt vb fabikalar kurulmuştu ve 0'dan bir yerlere gelinmişti. ekmek dahi ancak karneyle alınabiliyorken, bu kadar fakirken osmanlı'nın borçlarını bile ödeyebilmiş bir düzen vardı o zaman.
ama şu an o bir yerlerden tekrar 0'a dönmek üzereyiz.
ve o zamanlar daha geniş düşünen devlet büyüklerimiz vardı, hiçbirisi günü kurtarmak amacında değildi, ileriye dönük yatırımlar yapmak niyetindeydi. kurdukları fabrikaları küçük tezgahlardan hayata geçirebilenler, bunu akıl edebilen devlet büyüklerimiz vardı. şimdiki gibi, elindekini modernize edip kurulu düzeni tekrar işler hale getirmektense, bu fabrikaları kar etmiyor diye 3 kuruşa satıp, şekeri, zeytinyağını yurtdışından almayı karlılık olarak gören, yatırım yapmaktan aciz, dışborç günden güne büyürken "ihracat rekorları kırıyoruz" diye milleti uyutan ve bunu marifetmiş gibi halka yediren devlet büyüklerimiz de yoktu o zaman.
"gerçek" türkler vardı o zaman, şimdikinden çok fazlaydılar...
kendini ezdirmeyen dimdik bir ulkeyi bırakmıstı ataturk bize.ekonomi diyorsanız , turk parası bircok ulkenin parasından daha degerli idi ornek ispanya ve niceleri.şu an kapatılan fabrikaları kurulmuş memleketin dort bir yanında istihdam alanları yaratılmıştı sonra gelen yoneticiler yemeği fazla kacırdıklarından hepsi zarar eden kurumlar olmuş olmasada yalakalıkta sınır tanımayan bir topluma donustuğumuzden baskalarına yabancılara peşkeş çekilmeye baslanmıştır.avrupa birliğine girmek iciin onun bunun demesiyle amuda kalkıp cift takla atmayacak bir cumhuriyetin cocuklarıydık biz gorunen o ki yemek baya bi tatlı gelmiş birilerine.bir ornek daha verecek olursak ataturk zamanında''Birleşmiş Milletlere üye olmayı düşünüyor musunuz?" diye sorulduğunda "Şartlarımızı koyarız, kabullerine bağlı. Biz müracaat etmeyiz üye olmak için, davet gelirse düşünürüz" cevabı verilmiş ve bunun üzerine BM yasasının değiştirilmiş ve üyeliğe davet edilen ilk ülkenin Türkiye Cumhuriyeti olmuş.nerden nereye *
edit: ekonomi ancak kendin uretirsen dinamik olur.elindekileri satmak çözüm değilidir.uretim yerleri kapatmak ise öldürmektir.gelişmelerini tamamlamış ülkelerin para birimleri de dünya uzerinde geçerli ve değerli olan paralardır.
musul, kerkuk, batum, bati trakya ve dahi kibris'in guneyi de hep bizim idi. ama almanya yenilince biz de yenilmis sayilinca, bir de ustune tayyip iktidara gelince kaybettik canim topraklarimizi.
(bkz: misak-i milli)
(bkz: yagmur yagdi boyle oldu)
