Geçen cuma evime yakın bir lisenin kapanış törenine denk geldim.
Benim zamanımda istiklal marşı okuyup dağılırdık.
günümüzün bahtsız öğrencileriyse önce 15 temmuz şehitleri üzerine bir araba laf salatası dinliyor. Üstüne saygı duruşu. (Hani puta tapmak diye dincilerin 10 kasımlarda yapmak istemediği saygı duruşundan.) Üstüne fatiha okumaya geçtiklerinde "Yoğartık." deyip uzaklaştım.
Ha konu neydi.
Zorla sevmek zorunda bırakmadığımız, asmadığımız o. Çocukları yüzünden o. hal yaşıyoruz.
her ders kitabının ilk sayfasında fotoğrafı olan, milyonlarca heykeli bulunan, bizim dindar dedelerimizin tiz kellesini uçurup fötr şapka hesabına sarıklarımızı elimizden alan kulislerde hakkında ulu önder betimlemeleri söylenen mustafa kemal atatürk'ü sevmek zorunda bırakılan, fakat gerçekleri söyledikleri ilk anda bu laiklik ve kemalizm yanlılarının yapacakları kötülüklerden emin olan gönül adamları, yüzbinler, milyonlar...
düşünsenize ya çocukluğunuzdan beri her yerde heykeller, bir de birebir yapmamışlar uzun yapmışlar heykelleri bir kere kardeşim atatürk o kadar uzun boylu değildi çoluk çocuk korkuyor.
böyle bir ortamda hadi delikanlı gibi ben sevmiyorum atatürk'ü diyin bi. bi kere ya desenize hadi.
bakın söyleyin de ondan sonra o kemalizm ve cumhuriyet yanlıları evinize x işareti koyup gece gelip kırk haramiler kasım gibi kellenizi kapınıza assınlar. çocuğunuz merdivenlerin başında, ağzında kan, karınızı idam etmişler, show haber whatsapp ihbar hattına göndermiş komşular, yerde bedeniniz üstünde takvim gazetesi örtülü, işte o hain diyorlar...
