"anam neredeyim lan ben?" şeklinde kendimi sorgulatan yorumlara sahne olan başlık. türkiye'ye ait bir oluşum mudur burası? abuk sabuk bir cemaat forumundayım gibi hissettim kendimi bir an. 2539 senesinde de ben törenle anmaya devam edeceğim, kusura bakmayın. burun kıvıran, beğenmeyen davarlar da siktirsin gitsin bu ülkeden, orada neye tapıyorlarsa tapsınlar...
atatürk'ü hala törenlerle anmak saçmadır!, gereksizdir!. çünkü onu görmek demek, kendi dediği gibi sadece yüzünü görmek demek değildir, fikirlerini ve düşüncelerini anlamak demektir.
o duygu ve düşünceleri yaşatmak, anmak ve ölümsüz kılmaktır. koca bir yıl içinde atatürk'ü andığınız kaç tane gün var 10 kasım'dan başka?
bayramlarda yaptığınız 1 dakikalık saygı duruşu mu sizi rahatsız eden? ya da bu vatanın nasıl kurtulduğunu iyi bilen, sadece bir şeyler söylemek için ata'ma laf sokmaya çalışan insanlar gibi olmayıp kendini bilenlerin sahip çıktığı atatürk imajı mı?
bu ülkede her gün bir şeyler kutlanıyor, özel günler, haftalar. sigarayı bırakma günü, dünya eşcinseller günü, kabotaj bayramı, tıp bayramı, ot bayramı, bok bayramı, bilmem nerenin kuruluşu, bilmem nerenin kurtuluşu. hepsi gayet monoton bir şekilde kutlanıyor ama kimsenin rahatsız olduğunu düşünmüyorum.
atatürk'ün adını anmak, onu yad etmek bu kadar mı rahatsız ediyor bazı bünyeleri? sevmenizi beklemiyorum artık ondan vazgeçtim, ideolojisini benimsemenizi de beklemiyorum ondan da vazgeçtim, onun gibi aydın ve cumhuriyetçi olmanızı da beklemiyorum bu zaten büsbütün hayal.
ama en azından sizin türk olmanızı sağlayan, şu anda bir ingiliz ya da fransız soyu olmanıza engel olan bir kurtarıcının ruhuna saygı duyun. o'nu özlemle anmamıza ses çıkarmayın.
yasaklanmasi gereken bir sey. simdilik mecburi olarak yapiliyor. bunun disinda ne zaman ataturk' u cesitli sacmaliklarla anma torenlerine sahit olsam, aklima putperstlikten baska bir sey gelmiyor.
Mükemmel bir eylemdir. Sonsuza kadar sürsündür.
Çünkü bazı onun bunun evlatları üç kuruş para için bütün bokları yiyip, bundan sıkılmazken, ya da otobüste sırf karı fortliyim de, şu köşede ki kızı göreyim diye 45dk ayakta duran hayvanların yediği bok keyifli, kötü değil de
koskoca atatürk için 1dk'lık saygı duruşu mu zor bir işkence diye sormayı gerektiren başlık.
Ha birde bundan sıkılan yobaz ise, günde 5 kere namaz kılıp, saatlerce fetva dinlemekten sıkılmıyor da, 1dakika boyunca milletinin bayrağına bakarak saygı duruşunda bulunmak sıkıyorsa size titreşimli oyuncak alalım, keyif alırsınız.
türkiye'de yaşayan insana dayatılan gerçek. başka ülkede bir lider bu kadar aşağılanmıyor. törenlerde anmak bile... bir küfür gibi. anmak? anmak? onun dediklerini, demeye çalışıp da söyleyemediklerini kavrayabilmek meziyet olan. yoksa, hiçbir şeyden haberi olmayan anaokulu çocuğu da atatürk'ü anabiliyor.
haberleri her izleyişimde ben anıyorum gelecek vadeden bir ülkem genci olarak. bilmem sen anar mısın hiç onu, iyisiyle, kötüsüyle.
(bkz: gelen gideni aratır)
hem de mumla.
atatürk gibi lideri anmak büyük bir sevinçtir. onun ilkeleri, vatanı ve milleti uğrunda verdiği mücadeleleri ülkemize ve dünyaya anlatmak en asli görevlerimizden biridir. örnek; halifeliği kaldırmasaydı abd ıraka askeri operasyon düzenlediğinde türkiye müslümanlığın dini lideri olarak karşılık vermek zorunda kalacak ve bu bataklığın içine saplanacaktı.
türkiye'yi müessir medeniyetler seviyesine çıkartmak için attığı ilk adım olan, laiklik ve cumhuriyet ilkesini tam anlamıyla kavrayarak bizden sonra ki nesillere atatürk ilke ve inkılaplarını doğru şekilde aktarmak bu ülkeyi benimsemiş bireylerin görevi olup, her insanın atatürk'ü törenlerle anmanın gururunu ve sevincini yaşayabilmesidir.
o'nun kurduğu ülkede yaşıyoruz, o'nun yaptığı yenilikler sayesinde medenice yaşıyoruz (her ne kadar ısrarla medeniyetten uzaklaşmak isteyen insanımız olsada). böyle bir insanı 365 gün boyunca törenlerle ansak yine de az kalır.
türkiye'nin profilini ayanbeyan ortaya koyan bir durum.
biraz yüzümüzü batıya çevirelim(hani bayılıyorsunuz ya batıya, atatürk bizi batılı yaptı ya) hiçbir liderlerine kutsiyet yükleyip her yıl deliler gibi matem havasına girdiklerini göremeyiz. liderlerinin ölüm yıldönümlerinde tatil yapıp evde yatmıyorlar. ama yok biz illa üzülmek zorundayız.
ağlayın lan! ağlamayanı döverim. ya sev ya terket hihi.
Dün Dolmabahçe Sarayı'nda Atatürk'ün başında nöbet tutan askerler yine gözyaşlarını tutamadı. Ve gazeteler dün 11 yıldır neredeyse aynı kelimelerle yaptıkları haberleri sanki bu yıl ilk kez oluyormuşçasına yeniden yaptılar.
Bunun için iddiaya girmiştim. Keşke kazanmasaydım.
Dün biri çıkar da Dolmabahçe'de nöbet tutan bu erlere ne oluyor böyle 11 yıldır her 10 Kasım'da gözyaşlarına hâkim olamıyorlar diye sorar diye bekledim. Gün boyu Atatürk'ü 71 yıl sonra bile gözyaşlarıyla anıyoruz demek için yapılan bu sahtekârlığa itiraz eden olmadı. Bir okuyucum saatlerce ayakta dikildikleri ve gözlerini kırpmadıkları için askerlerin gözlerinin yaşardığını iddia ediyor. Öyleyse de çok fena. Bu durumu Atatürk için ağladılar diye 11 yıldır haber yapanlar yine yaptıklarından utanmalı.
Ülkenin en radikal gazetelerinden birinin bile 10 kasımda yarım sayfa Atatürk resmiyle çıktığı, Vakit gazetesinin bile Atatürk'e saygılarını sunmak durumunda kaldığı bir ülkeden bahsediyoruz. Biraz fazla takmışım gelebilir bu meseleye. Ama sahiden Türkiyedeki Atatürkçülerin, Kemalistlerin içine girdikleri ruh hali beni korkutmaya başladı.
Dün gazetelere boy boy verilen bir araba reklamında Atatürk'ü bir nevi Kuranda müjdelenmiş kişi olarak gösteren 19 mucizesi saçmalığı tanıtılan arabanın 19 mucize özelliğine bağlanmıştı. 10 Kasım günü saat 9u 5 geçe Atatürk'ün anmak isteyen bankacılar dolara sembolik fiyat teklifi vermişler: Alış 1,881, satış 1,938.
Meclis'te konuşma yapan Chp'lili Kemal Anadol 10 kasım sabah saatlerinde TRT-3 teki programını keyifli sabahlar dileyerek açan spikere teessüf ediyor, ne hallere geldik diye hayıflanıyordu. 12 Eylül Darbesi’nin acılarını anlatan Bu Kalp Seni Unutur mu dizisinden ilham alarak 10 kasım başlığını atan Hürriyet'in 13 Eylül 1980 günü de birinci sayfasında bir Atatürk resmi vardı ve o resmin içinde şöyle yazıyordu: Atam, Ne sağ ne de sol. Atatürk Türkiye’si doğrultusunda bir ülkenin haysiyetli kişileri olarak birlik içinde, dipdiri ve senin yolundayız. Şuna asla şüphen olmasın; Seni emanetin Cumhuriyet, ilelebet payidar olacaktır. Hainler, gafiller, tüm iç ve dış düşmanlar hak ettiklerini bulacaktır. Müsterih ol Atam.
Kolej parasına çocuğunu anaokuluna gönderen bir arkadaşım var. Anaokulunda yılsonu gecesi yapılmış geçenlerde Çocuklar çıkmışlar şiirler okumuşlar. Şarkılar söylemişler. Her şey Atatürk, Cumhuriyet, Kurtuluş savaşı üzerineymiş. Ve gecenin finalini altı yaşındaki çocuklar yapmış. Dakikalarca ayakta alkışlanmışlar. Ne mi yapmışlar: Gençliğe Hitabeyi ezberden ingilizce okumuşlar...
Bir arkadaşımın arkadaşının beş yaşındaki kızı üç gün su içmedi. Sebep: Atatürk içimizde. Su içersem boğulur. Kızı psikologa götürdüler. Psikolog Atatürk'ün denizde yüzerken resimlerini gösterdi, çocuk öyle düzelebildi.
Hayatımızın her anının Atatürk olduğu bir gün Taraf'ın Atatürk'ü unutturmaya çalıştığını iddia edenler az kalsın Kalkın Ey Ehl-i Vatan düdüğüyle Tan Matbaasını basan Demirelli, ilhan Selçuklu kadronun 2009 versiyonunu Taraf'ın önüne dökecekti. *
