kimilerinin birbiriyle ilintilendirdiği iki olgu. aralarında bir ilişki var mı? çoğu insanın aynı anlama geldiğini iddia ettiği iki eylem . kuran'ın okudukça insanın aklına binlerce soru geliyor. kafası karışıyor. son zamanlarda sıklıklı düşündüğüm bir konu bu da. "bir şeyci" olmakla "bir şeyi, bir insanı" sevmenin farkı. çünkü örneğin ahmetci, alici, atatürkçü ya da ismetci olduğunuzda, ahmet'in, ali'nin, ismet'in her yaptığını onayladığınızı, doğru kabul ettiğinizi gösteriyorsunuz. yani bir insana tanrısal ya da peygambere özgü sıfatlar yüklüyorsunuz. "atatürk'ü seviyorum demek" normal,"fikirlerini beğeniyorum" demek normal, benzer örnekler de normal, ama "atatürkçüyüm" demek, taraftar gibi bir insanı desteklemek beşeri, ilahi ya da ilahi olmayan tüm dinlerden çıkmayı işaret eder. hristiyan biri johncu olamaz mesela, tanrının oğlu isa yüzünden hemen aforoz edilir kiliseden. -çü'cü -cu'cu olmak, bir insanı tanrısallaştırmakla eş değer gibi geliyor bana. buna ait bakara süresinde bir çok ayet var. keza sali be barik dualarındaki mesajlar da bu yönde. daha bir çok sure gösterebilirim. atatürkçü olmak, bunu böyle dillendirmek, temel olarak allah'a şirk koşmaya, birinin allah gibi görmeye benziyor. ve sonuçta dinden çıkıyorsunuz. onu yerine atatürk'ü beğeniyorum, iyi bir lider gibi ifadeleri kullansak daha yerinde olabilir.
gericilerin çıkardığı zırvalardan biri, atatürk'e saldırıların yoğunlaştığı günlere denk gelmesi de ayrı bir tesadüftür. kimsenin atatürk'ü allah gibi gördüğü de yoktur, o bizlere yol göstermiş olan bir liderdir.
edit: eksileyen dombili merak etme seni bizim kategoriye almadım.
atatürkçüyüm diyerek Allah'a şükredilebilinir, hamd edilebilinir, insani bir duruş belirtilebilinir ya da çok ilahi olmaz isek. Ancak şirk koşulamaz. Şirk koşmuş olmak için, Atatürk alemleri yarattı demek gerekir. Kimsenin de Atatürk'ün alemleri yarattığını iddia ettiğini henüz görmüş değiliz. Ancak alemleri tüm ihtişamı ile yaradan, insanı kendine en yakın tutup da alemlere inci koyan yüce Allah'ın şirk koşma konusunu açıklayışını falancanın kiliseden aforoz edilişi gibi örneklerle açıklamaya kalkışmak, okyanus dibini evimizdeki damacananın içinde aramak gibidir.
Damacana diplerinden inci çıkmaz. Zaten Hz. Mevlana demiş ki, '' eşeğe katır boncuğu ile inci birdir, çünkü eşek denizin de incinin de varlığına inanmaz ''
