Mert Devecioğlu'nun modern spiritüalizm akımına eleştiri yaptığı spiritüalizm kitabı.
Aslında giriş bölümündeki içten ve dürüst satirlarindan sonra daha düzgün fikirler beyan etmesini bekliyordum fakat gelişme bölümüne geçer geçmez hayal kirikligi yaratti. Tamam güzel, en önemli konulardan biri olan sevgi ve yaninda farkindalik-anlayışa el atarak sağlam bir yol üzerinde yürümüş ama yine de tanri=evren=insan denklemini beklemiyordum. Neyse, zaten kendisi de söylediklerimi salt doğrular olarak kabul etmenizi beklemiyorum diyerek kabul edilebilir seviyede bilgelik kazandigini kanitlamis. Ne yazik ki namaz-yoga-spor gibi hedeleri ortak ve yalnızca ruhsal bir rahatlama olarak görmüş. Oysa ki namazin zorunlu olma yani bir nevi hedef olma durumu vardır, zevk için, rahatlama için yapilmasi mümkün değil. Geleneksel uygulamadaki namaz ile felsefi olarak namazi ele aldigimizda ortaya acik bir fark cikar ki bunu gozardi edemeyiz.
