90lı yıllarda geçen çocukluğumuzun vazgeçilmez unsuru olan atarinin en ilgi çekici oyunlarından olan; atarinin silahıyla oynanan kuş avlama oyununda havalanan kuşu vuramadığınızda size pis pis gülen yavşak köpektir. ama hala özlenir, keşke o günlere dönülse de bu yavşak köpek çocuk aklımızla bizi sinir etse diye düşünür insan.
o köpeğe gıcık olurduk hep sonralarında işin çakallığı geliştirildi tabi (oyun hilesi), tabancayı televizyonun ekrana dayayınca tam vuruluyordu hedef, ne zevk aldık öyle bilinmez ama köpeğin bize kıl olduğu kesin.
2 liraydı tabancalar. bozmuştum sinirden o vakitler. belliydi o zamanlar böyle olacağım. kuş kuş değil hocu, nişan alıyorsun vuramıyorsun. televizyon desen 85'lerden kalma bir gidip bir geliyor. ciddi ciddi psikolojik sorunlar yaratır abura koyim.
ördek vurulduğunda vakit geçirmeden kapan ikiyüzlü köpekdir. az mı fırlatıp attım da bozdum tabancaları senin yüzünden adi köpek! senden hala nefret ediyorum. *
bu oyunu oynayanların hepsi köpeğin o yavşak gülüşünden sonra bi şey olmayacağını bile bile ardı ardına ateş etmiştir köpeğe.
(bkz: seni bulacam oğlum)
ah ah o kuş vurulana kadar, mario kızı kurtarıp, mutlu mesut yaşayıp küçük mariocuklar yapsın diye kaç kol kırılıp kaç atari değiştirilmiştir acaba bilinmez. en can alıcı yeride mario oynarken 8/8 yapmaya ramak kalmıştır ve kalan son hakkınızla o aptal kahverengi yaratığa yakalanmışınızdır.**
