90 lı yılların çocuklarının yaşayabildiği güzelliktir.
daha neler neler vardı bizim çocukluğumuzda.ateri,sega. her eminönü ne gidildiğinde ateri kaseti aldırmak anne babaya. bizim çocukluğumuzda kışın da farklıydı,kar bir başkaydı.14 senemi geçirdiğim ortaköy ün insanı da bir güzeldi. her çeşit insan vardı,ayrımcılık yoktu.
şimdi ortaköy de bozulmuş,ülke desen bambaşka. değerini iyi bildim neyse ki o dönemlerin..
ateri kaseti satan yere gidip çalışıp çalışmadığını görmek için dükkan sahibinin aterisini kullanmak, sıkınılan oyunları değiş tokuş etmek, içinde 1001 tane oyunun bulunduğu kasedi heycanla alıp 900 tanesinin soccer, 100 tanesinin silahla vurma, 1 tanesinin mario olduğunu görüp deli olmak, fred ve barney çocukları kurtarma maceralarını sonuna kadar oynamak, defalarca ateriyi bozmak ve babaneye yenisini alması için yalvarmak,internet kafelerin açılması ve sürekli oraya gitmek istemek, gidince klavyeye basmalı oyunları oynamak istemek* bir gün eve geldiğimde bilgisayar kasası ile karşılaşmak, bir sonraki hafta monitör ve diğer pc uzuvları, daha sonraki hafta ie babamın arkadaşı ile karşılaşmak**, ilk e-posta adresini mynetten almak, şimdi de iş yerimden bu entryi girebiliyor olmak. bunlar 90larda çocuk olmaya giriyor galiba ama atari ve bilgisayar arası geçen süre buraya giriyor.* he birde swh nin hayatımıza girişi var ama o başka bölümde. see ya.
