Bunun tadını alarak oynayan son nesil doksanlarda doğanlardır herhalde.
Çalışmadığı zaman tozunu silerdin. iki boyutlu olmasına rağmen oynamazdın, yaşardın be!
Güzel günlerdi.
milletten çalarak ilk önce 1 sonra 100 ü geçen koleksiyondur. bodrumda bir yerlerde üzerinde muhakkak bir şeylerin ağırlığıyla yıllara meydan okuyan japonların bizleri keriz yerine koydukları o binçoklu ama max 30 oyunlu dandirik şeysi.
artık eskilerde kalmış, playstation cdleri arasında külüstür sayılan oyun kasetleridir. En kral oyunu mario'dur. Döneminin çocuklarını yıllarca taştan taşa atlatmış, altın toplatmıştır.
o lanet kasetlere bakınca şimdi nedense hüzünlenirim. çocukluğum o kaset kavgalarıyla geçti diyebilirim. ödül olarak hafta sonu ateri oynatırlardı bana ve oynayacağımı duyduğum zaman tarif edemeyeceğim bir sevinç kaplardı içimi.
unchained melody gibi şarkıları tırt elektronik düzenlemeyle menü şarkısı yaparak geleceğimi karartmış kasettir. romantik anlarda attığım kahkahaların sebebisin atari kasedi.
kabı kırıldığında -genellikle meraklı çocuk tarafından içindekine ulaşılmaya çalışılırdı- içinden çıkan o yeşil hedeyi kapsız bir şekilde kullanmaya devam ederdik.
atari kasedi de tozlanmasıyla üflenen ki kolonyalamanın da bir fayda etmediği değişik bir mekanizmaydı. bir liralıklar ve biraz daha iyileri olan bir buçuk liralıkları da vardı. esasında bir buçuklukların all in one tadında bir liraya da satıldığı kasetler de mevcuttu ya.
