yeşil ekranlı bir apple commadore monitör'üm vardı. sega megadrive oynardım onda. oyunların renkli olduğunu televizyona bağlandığında anlamıştım. beynimin yarısını orada yaktığım doğru. sanırım hala toparlayamadım. neden bilmiyorum ama kendimi aşağılayasım geldi gece gece..
gözleri iltihap kapmış nesildir. ayrıca soccer oynarken farkına varmadan 2 tabak mantıyı gömünce gözünü hastanede midesi yıkanmış halde bulmuşluğu da vardır.
marioyu baştan sona defalarca bitiren, gece yattığında da kulağına marionun sesi yapıştığı için, sürekli o melodiyi duyarak; "eyvah!içerde birileri mario oynuyo" diye telaşlanan nesildir, nesildik.
günümüz neslinde ki gibi saatlerce bilgisayar başında mmorpg oyunlarıyla zamanını boşa yakmamış nesildir. biz mario'yu bin kere oynardık ama zevkimiz değişmezdi. şimdiki oyunlara göre o zamanki oyunlar biraz daha sıcaktı.
arkadaşları atariden söz ederken, okulda neyin ne olduğundan habersiz olan birçok çocuğun neslidir.
o dönemde atari, refah seviyesi biraz daha yüksek ailelerde bulunurken ; fakir çocukları ise her şeyden habersiz kalmış o dönemi tamamiyle yaşayamamıştır.
ulan parayı bulduğum zaman gittim aldım. tabi biraz da büyümüştüm, atari de ucuzlamıştı. ben başka hiçbir şeyden bu kadar zevk almadığımı anladım.
sonra peşini ps1 aldı, sonrasında ps2 ve nihayet ps 3 .
on numara nesildir. şimdiki çocuklar bırakın oyun oynamayı inci de yazarlık yapıyor. eski çocuklar gibi legoyla oynamanın tadını, mario da yanmanın acısını bilemeyecekler.
bir gün gene atari salonundayım param yettiğince Sf oynuyorum bittiğinde iyi oynayan büyükleri seyrediyorum o derece daha ergen bile değilim. hava aydınlık girdim tek penceresi olmayan salondan karanlıkta çıktım. koştur koştur yiyceğim dayağı düşünerek eve vardım. korkak korkak vurmaya başladım kapıyı bir süre sonra teklemeye geçtim içerden tek ses yok.
kapı önüne oturup yarım saat ağlamıştım. meğer bizimkiler beni tüm öğleden sonra aramış bulamayınca dedemlere gitmişler.
9999 in 1 kasetleri satın alıp * içinde yalnızca 10 oyun olduğunu farkeden * ardından o 10 oyunla günlerce hatta haftalarca eğlenip vakit geçiren ayrıca tank oynunda yaratıcılığını konuşturan ve yeni bölümler oluşturup kuşu korumak için etrafını çift kat demirden ören nesildir nesildik. *
şimdikilerin anlayamayacağı, vaktinin büyük bölümünü şimdikiler gibi playstation ya da bilgisayar karşısında geçirip moronlaşmamış nesildir. muhtemelen bu neslin çoğunluğunun atari kasetleri takas ederek farklı birçok oyunu oynamışlığı vardır.
şimdi playstation 3.ten bile aynı zevki alamayan nesildir. (bkz: benim lan o)
mario.da bir bölüm geçmek bile büyük başarıydı, şimdi üç boyutlu oyunlar filan halt etmiş, bir bölümü geçtim diye iki gün sevindiğimi bilirim. o atarilerin kolları çabuk bozulurdu, tamir etmek için saatlerce uğraşılırdı, tornavida tutmayı filan biz öyle öğrendik, o 5 kişilik dandik streed fighter oyununda aduket çekebilmek sınıf atlamak gibi bişeydi, herkes yapamazdı. 80.lerde çocuk olmak başka güzeldi be sözlük.
