zamanında ismet özel ile kanka olan şair kişisi. cahit zarifoğlu ile bir anıları vardı bunların yaşamak'ta anlatıyordu. güzel bir anıydı o zamana dair ama şimdi yazmaya üşeniyorum millet. bulun okuyun.
fikirlerine katılmasamda samimiyetinden dolayı takdir ettiğim şairdir.
o dönemde askerlere çanak tutan yanar döner insanları görüyoruz hergün ekranlarda , gazetelerde.
Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var
Yasadin mi, yogunluguna yasayacaksin bir seyi
Sevgilin bitkin kalmali opulmekten
Sen bitkin dusmelisin koklamaktan bir cicegi
insan saatlerce bakabilir gokyuzune
Denize saatlerce bakabilir, bir kusa, bir cocuga
Yasamak yeryuzunde, onunla karismaktir
Kopmaz kokler salmaktir oraya
Kucakladin mi simsiki kucaklayacaksin arkadasini
Kavgaya tum kaslarinla, govdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandin mi bir kez simsicak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir tas gibi
Dinleneceksin
insan butun guzel muzikleri dinlemeli alabildigine
Hem de tum benligi seslerle, ezgilerle dolarcasina
insan baliklama dalmali icine hayatin
Bir kayadan zumrut bir denize dalarcasina
Uzak ulkeler cekmeli seni, tanimadigin insanlar
Butun kitaplari okumak, butun hayatlari tanimak arzusuyla
Yanmalisin
Degismemelisin hic bir seyle bir bardak su icmenin
Mutlulugunu
Fakat ne kadar sevinc varsa yasamak ozlemiyle dolmalisin
Ve kederi de yasamalisin, namusluca, butun benliginle
Cunku acilar da, sevincler gibi olgunlastirir insani
Kanin karismali hayatin buyuk dolasimina
Dolasmali damarlarinda hayatin sonsuz taze kani
Yasadiklarimdan ogrendigim bir sey var
Yasadin mi buyuk yasayacaksin, irmaklara, goge, butun
Evrene karisircasina
Cunku omur dedigimiz sey, hayata sunulmus bir armagandir
Ve hayat, sunulmus bir armagandir insana
Ben mi? Evet. Çıkıp gideceğim bir gün. Tasasız, gözyaşsız, geride bir şey bırakmadan ve bir şey beklemeden ilerde. Sadece yağmur sularından pırıl pırıl bir yürek, artık kendi kendinin anlamı ve nedeni olan bir yürekle.
ve cellat uyandı yatağında bir gece, tanrım dedi bu ne zor bilmece.
öldükçe çoğalıyor adamlar, ben tükenmekteyim öldürdükçe.
hayatımından çıkardığım her insanın aslında benden de bir parça alıp götürdüklerini ve bu parçaların beni hayatından çıkarmış insanlardan kopardığım parçalarla eşleşmediğini farketmemden mesul ataol ustamın ellerinden öper, mahsus selam ederim. dünyada üstüne düşülmemiş ne kadar konu varsa üzerilerine birer muz kabuğu atan bu şairler olmasa zaten yan basmıştık bu dünyada.
