80'li-90'lı yılların mahalle maçı terimlerinin en güzellerinden biridir. atan galip.. misal; ''5'te haftayım 10'da biter!'' denilen maç 9-9 berabere ise.. ya da skor ne olursa olsun, artık oynamaktan her iki takım da sıkılmış ve maçın bitirilmesine karar verilmişse, işte o zaman devreye girerdi bu uygulama. bir nevi altın gol de diyebiliriz.
fakat bu sadece 'atan galip' olarak söylenmezdi, akabinde hemen bu ekleme de yapılırdı; ''atan galip, yiyen mağlup.''
e atan galip olduğuna göre, yiyen de haliyle mağlup oluyor tabii. evet, çocukken hepimizin içinde bir ömer üründül vardı...
