hakkında bir kişisel gelişim kitabı okumaya yeltenip ataletime yenik düştüğüm mevzu. okuduğum yere kadarki kısmı hep ataletin tanımını tekrarlıyor ve sonlu olduğunu vurguluyordu. okumaya değer görmediğim için devamını getirmedim belki. belki girişmeye değer görmediklerimize girişmediğimiz için de kendimizi ataletli sanıyor olabiliriz. sonuçta döngüye girmiş yazarın da belirttiği gibi; atalet bile ölümlüymüş, neyi niye kasalım.
Başta iyi gibi gelen ama söylendiğinde hakaret sayılabilecek özellik. Atalet diyince hep güzel şeyler geliyor akla çünkü, at, asalet, adalet. Ama inanmayın, üşengeç pis tembel herif demek aslında.
atalet kelimesini biz lisede iken geldiği konferansta üstün dökmen hocanın kendisinden öğrenmiştim. o gün bugündür çok geliştim(!) ama kişisel olduğu için çok belli etmiyorum.
