neredeyse insanlığın ilk inancıdır.
adam ne yapsın. içinde bişeylere inanma, güvenme hissi var. bakmış kimden fayda görüyor. atalarından tabi çünkü ona bakmış, beslemiş, korumuşlar. o da onlara inanmış.
aslında temel olarak çoğu dinde bu var.
nereden fayda gelecek veya gelmişse ona inanıyoruz.
bunu yadırmamıyorum çünkü gücümüz her şeye yetmiyor. güneşe gidecek teknolojimiz de olsa gene güvenecek bişeyler arıyacağız.
ilkel inanç biçimidir. evet. mesela ilkel bir insan olduğunuzu düşünün her şeye tin atıyorsunuz. yani her şeyin bir ruhu olduğunu düşünüyorsunuz. o halde bu ruhlara atanızın ruhu gibi bakmaz mıydınız? bence bakardınız çünkü her şeye tin atarsanız bu dinler arasındaki ilişkiyi kendiniz üzerinden anoloji kurarak çok çabuk bir şekilde açıklayabilirsiniz. nitekim ilk insanlar da böyle yapmıştır. daha sonradan tanrılaştırılmış her varlık ilkel ataların ruhlarının ürünüdür.
ayrıca ruh inancının neden ilkel insan için kabul edilebilir olduğunu şöyle de açıklayabilirim. mesela var olan sistemde her nesneye veya bu nesnelerin birbirleriyle olan ilişkisine random olarak ruh atayabilirim. bu ruhlar benim atamın ruhları olacağı için nesnelerin hem kendi hemde birbirleriyle olan ilişkisini ben o anoloji üzerinden açıklamaya soyunacağım. bu bana bilimsel anlamda dünyaya bakmaktan çok kolay bir yöntem sunar. mesela bir sel olduğunda gidip bunun nedenlerini koca koca araştırma yaparak öğrenmek yerine anoloji üstünden açıklayabilirim. sel benim için kötüdür, seli oluşturan ruhtur, o halde ruh sinirlenmiştir, ruh bana kötülük etmiştir, ben anolojik olarak bu öfkeyi yatıştırmaya çalışabilirim. mesela gidip onun gönlünü alırım. bu mantığı ilkel dinlerde uygularsanız çok çabuk bir kavramaya ulaşırsınız.
mesela ilkel insan bu anoloji şimşek çaktığında pratoner takmak yerine gidip tanrıya( öfkelenmiş ataya veya atalarına) sunak sunmuştur.
