Ataköy'ün eski adı Baruthane dir. II.Mahmut tarafından buraya baruthane yapılmıştır. Ataköy, istanbul'un dışı
sayıldığından baruthane yapımı için uygun bir alan olarak görülmüştür.
yaz ayında çok nemli ve sıcak olan ama sonbahar geldi mi hayattan gerçekten zevk aldığınız bir semt. benim en sevdiğim mevsim olmasındanmıdır bilemiyorum ama ataköy sonbahar zamanı bir başkadır. hafif esen rüzgarıyla, kaldırımlara dökülmüş sapsarı yapraklarıyla, 5. kısımda apartmanların bahçelerinde küme küme çimlere yatmış şirin kedileriyle, sabah ekmek almaya giden eski istanbullu ve görmüş geçirmiş emekli kısmıyla, 9. kısımda ara sıra akşam saatleri gördüğünüz fahişeleriyle, kimsenin kimseye karışmadığı huzuruyla, sonbahar zamanı 5. kısım çarşısına giden yolunda "amerikan rüyası" evleriyle, ataköy konaklarındaki* aşırı zengin ve uçarı kesimiyle, eski mi eski atrium'uyla, atrium'dan kat be kat daha güzel ataköy plus avm'siyle, oturduğunuz binadaki her çeşit insanıyla (eşcinsel, rus fahişe, satanist, ateist, trt izleyen yaşlı, evinde 938457465 tane kedisi olan yaşlı) yaşanılası, çok güzel bir semt. he bir de sahil tarafı gerçekten daha farklıdır, yeşillikler içindedir. özelliklede 5. kısım.
yemyeşil fantastik bir diyardır. akşam saatlerine doğru sokakta yürüyen kedi,köpek ve kirpi dışında canlı kalmaz. kaldıysa da görünmez. "ataköy piçleri" isimli makara elemanlar yaşar. he birde inci sever,inci öper yazılıp çizilen duvarlar ortaya çıkmaktadır. sanırım inci'cilerin de yaşam alanları buralardır
yolda yürürken bir adam arabayla yanımda durup bana şu soruyu sormuştur; "heeop! sagopa nerde?" bilmem cevabını verince, "heaaaoüüğğp!! sagopa bu adamım!" diyerek sinirlenip uzaklaşmışlardır. buradan yola çıkarak sagopa kajmer in de burada yaşadığını söyleyebilirim.
okulumun olduğu istanbul semti. pek bi samimiyetim yok kendisiyle, okul-metro arasını bilirim sadece. ama duyduğum ve az çok gördüğüm kadarıyla pek tekin olmayabilir zaman zaman.
okuldaki en yakın arkadaşımın ikamet etmesine mütekabil, sık sık gittiğim ve huzur bulduğum bir bakırköy semti. istanbul' un en geniş yaya kaldırımlarına sahip olduğunu iddia ettiğim, fazlasıyla pahalı konutlar ve cafeler barındıran ek olarak çok sıcakkanlı çalışanların bulunduğu bir güzel yer.
mübadele yıllarında selanik'ten gelen türk muhacirlerin yerleştiği bir köydür. eski bir rum köyüdür. rumca adı feraj, yani "hoş ve güzel" anlamına gelir. daha sonra selanik'ten gelen muhacirlerin, adını faraş olarak değiştirdikleri bilinmektedir. 15 nisan 2003 yılında köyde yapılan referandumla köyün adı ataköy olarak değiştirilmiştir. 1923 yılında muhtarlık olmuştur. köyün şerefli bir sancaği vardır. hayrabolu'ya 8 km. uzaklığı vardır. böylelikle kasabaya en yakın 2. köydür.
bütün insan çeşitlerini içinde barındıran, yeşillikler içinde semt. Okullarıda çok meşhurdur. (bkz: Ataköy Cumhuriyet Lisesi). 4 yıldır oturuyorum, çokta memnunum.
20 seneye kalmaz bataklığa dönecek yerdir. bunun sadece garsoniyerler vesairle alakası yok.
burada ciddi ciddi suç potansiyeli oluşuyor yavaş yavaş. okullarda doksanların ortalarından beri her türlü pislik dönüyor. eski bi ataköylü olarak bilfiil şahidiyim.
ama bu ataköy'ün kaçınılmaz sonuydu. birden bire kapitalist ekonomiye geçip damdan düşme zenginler yarattı ülke. ve onların istanbul'daki büyük bir kısmı da hasbelkader burda toplandı.
2000 kriziyle de çok batan insan gözlemlemiştik biz mesela. zaten fuhuşun coşma zamanları da bugünlere denk gelir.
tuhaf bir yerdi ataköy... belki de istanbulun ilk blok yığını, ilk ağaoğlu'su veya varyapı...
bu geyik emlak bankasına, hatta civangate'e kadar gider. derin konular.
gelgelelim dairelerin bir lira değer kaybetmediği yerdir ataköy, köpek bağlasan da durmaz. tezat işte.
sınırları içine bim market bile açılmış. eski ataköylüler'den herkes terk etmeye başladı ataköy'ü. artık civar semtlerde ani zenginleşen insanların yeni durağı.
8 yıldır oturduğum istanbul'un güzide semti. avrupai hoş bir yerdir. oturup bir şeyler içilecek çok mekan olmamasına karşın yine de sıkmaz, baymaz. her apartmanda ortalama 1 yabancı uyruklu fahişe vardır. tek sorunu şirinevler gibi bir varoşla arasında sadece bir köprü olması kanaatindeyim. yeri geliyor refahımız için o köprüyü patlatmayı bile düşünüyorum, bu nasıl bir varoş akınıdır arkadaş.
oturup bir şeyler içilebilecek başlıca mekanları yazacak olursak:
(bkz: big mamas)
(bkz: atrium teras cafe) nargilenizle birlikte mariachinizi içebileceğiniz hoş bir mekandır.
(bkz: yunus emre kültür merkezi)
(bkz: etiler marmaris büfe) 8. kısımda 2.si açıldı. ikisinde de oturulabilir. fakat yeni açılan tercihim.
edit: ataköy marina civarındaki mekanlar da unutulmamalı.
Temelleri Demokrat Parti döneminde Adnan Menderes ve Celal Bayar tarafından atılmış. 1. kısmın bittiğini Menderes görmüş. 2. kısmın bitimi Menderes'in idamına denk gelmiş.
7 yıldır ataköy'de oturan biri olarak söyleyebilirim ki istanbulun en yaşanılası yerlerinden biridir. özellikle şehre bu kadar yakın olup bu kadar sakin olan başka bir yer daha yok. genelde emekli askerler ve memurlar, hava yolları çalışanları, bankacılar, escortlar, rusya-moldava gibi ülkelerden kopup gelmiş ablalar ikamet eder ataköyde azda olsa zengin iş adamlarının metresleri de görülebilir. son dört yılda ataköy plus avm, big mammas gibi yeni açılan mekanlarla biraz daha hareketlenmiştir.
kendimi rahat hissettiğim yer. bahçeşehirde kaldığımda buradaki huzuru bulamıyorum. sevilir.
istanbul'da fuhuşun merkezi denebilir. kötü ününe rağmen yine de sevillir.
a plus dışında oturup bir şeyler içilecek yerlere örnek verirsek:
atrium teras cafe
big mamas
7-8. kısım etiler marmaris
marinadaki cafeler zaten apayrı ama pek ataköy içinde sayılamaz.
