liseli olmasi onemli burada. zira liseli kardesler ergenligin o en hassas doneminde olduklarindan her an bir karmasayla karsi karsiya olma riskleri var. her kosede bir pusu. ben senin asil kimliginim ulan, edin beniiii diye bagiriyor. o yuzden, aman dikkat. neyse, olaya geciyorum.
gecenlerde isim dustu bizim mahalledeki internet kiraathanesine bi ugrayayim dedim. her zamanki sahibinin yerinde boyle 14-15 yaslarinda daha once gormedigim bi velet oturuyor, kasada. etrafinda da muhtemelen mahalleden veya okulundan bi kac arkadasi. beraber sohbet ediyorlar izlenimi veriyor ilk basta. ama ilginc bi sey var. bu, kasada oturan velet surekli ama surekli ata demirer esprileri yapiyor. hem de ayni ses tonuyla ata demirer'in. belli ki, bi stand-up'ini(bu kelimeden de tiksiniyorum, haala bi turkcesini bulamadilar gitti) komple ezberlemis adamin. ilk baslarda komigime gitmedi degil benim de. sonradan isin boku cikti. bu resmen ufak masum bi kac alinti espri degildi. cocuk kendisini ata demirer saniyordu. resmen acikli bir kisilik kaymasi vakasi. modelleme senkronizasyonu hatasi. kendisinde sessiz olup musteriye saygi gostermesi gibi extreme bir sporu beklemeyi gectim, dur durak bilmiyor sivilceli delikanli benligini kaybetmis. o diye bir sey yok. belli ki paralel evrenlerden birisi dunyaya kaynamis ve ikinci ata demirer de bizim mahallenin internet cafe'sine dusmus, esini ariyor. la dedim noluyor. kamera sakasi mi bu? etrafindaki arkadaslari, ata demirer'in sahsini izleme samimiyetiyle devamli guluyorlar cocuga. iyi tamam gulun gulmesine de bir: bu adam calinti espri yapiyor. iki: hadi calintiyi gectim, sizin de bildiginiz esprileri sanki onlara vakif olan sadece kendisiymis gibi size kakaliyor. uc, dort, bes. psiko-sosyal analizinden aciz kaldim ben. seni freud'un sevecenligine emanet ediyorum evladim.
anlamak zor azizim bu gencligi. allah islah etsin. bizim zamanimizda oyle miydi? ismail dumbulluler, keloglanlar, karagoz ve hacivatlar yapardi stand-uplari. ah ah neydi o gunler, hic unutmam bir keresinde bursa'da ulu camii'nin yapiminda calisiyoruz, ben harc kariyorum; bu bizim haci cav cav'la karagoz basladilar birbirlerine satasmaya... sonra bir kahkaha bir gurultu, girlaydi senin anlayacagin. ama simdiki genclige bakiyorum da, ne boyle emek sarfetmeden kolaya konmalar, onun bunun esprilerini korsanlayip etraftaki diger masumlara hacilamalar. yazik, cok yazik. bu kafayla nereye kadar, bilmiyorum bilemiyorum.
girdiği ortamlarda muhabbetin tıkandığı yerde tüm ezberini keyifli keyifli ortaya döken, ata demirer kilosunda ve görüntüsündeyse eğer kaybeden modundan kazanan moduna geçen eleman.
kesinlikle üniversitede de yapar bu esprileri bu tip. yeter lan her sabah aynı espri. "johnny beni tani misen?" sınıfın kapısında durmuş her gelene yapıyo adam ya...
