elinize dizginleri aldığınız an hafif bir tempoda başlar yürümeye at, usulca bir rüzgar çarpar yüzünüze ve at hızlandıkça rüzgar hem sizi hem de atı sarar, sarılır size. at binmek böyle güzel bir şey.
yapmak istediğim ata sporudur. eski türklerde çocukların yürür yürümez at binmeye başlamalarını öğrenmem bende tarifsiz bir utanç yaratıyor. ezik hissediyorum kendimi, yürüyen türk mü olurmuş peh.
Çocukluğumdan beri her memlekete gittiğimde amcamların atlarına binip dağlarda gezeriz, hatta oradaki arkadaşlarımla toplanıp 5-10 kişi beraber gezerdik. Çok keyiflidir ve ilk kez binecekseniz asi olmayan ihtiyar ve sakin bir at seçmeniz tavsiye edilir zira acemi olduğunuzdan tuttuğunuz ipi nasıl çekip Nasıl yönlendirip durduracağınızı bilmediğinizden genç atlar yanlış ve ani komutlarınızda aniden öfkelenip nörtnala koşabilir veya şahlanabilir. ihtiyar at ise ne dörtnala koşabilir ne de şahlanabilir. Bu arada unutmayın atlar çok zeki ve hisleri duyguları olan nazik ve asil hayvanlardır, siz daha onun yanına yaklaşıp üstüne bindiğiniz anda anlar sizin Nasıl birisi olduğunuzu, at sahibini eğerindeki duruşundan tanır ve bir süre sonra zaten o at ile bütünleşirsiniz. At sizi severse tadından yenmez çok çok keyifli olur sürmesi, hatta siz attan inip uzaklara koşsanız bile peşinizi bırakmaz ip olmasa bile heryere sizinle gelir asla kaçmaz ipsiz bile binseniz sizi rahatlıkla sahiplenir konutlarınıza uyar.
