bu başlıkla ilgili tanımı yazının sonunda bulacaksınız!
toplumumuzun neredeyse tamamına yakını boş, bomboş fikirlerle dolu. nerdeyse tamamına yakını bir cep telefonu modeli çıktığı zaman onu aldığında mutlu oluyor. hemde neredeyse maaşlarının iki katını bile harcamayı göze alarak. bir kitap alacakları zaman ise 'türkiye de kitap fiyatları yüksek' deyip vazgeçebiliyorlar. alacakları kitap ise popüler kültürün en popüler olanından! sonra o insan o kitaba vereceği parayı bir soytarının konserine verebilip sonra da o hayranı olduğu şarkıcıyı gördüğünde tepine tepine ona hayranlığını belli edebiliyor. üniversiteye giden gençlik ne peki? her üniversitenin kampüslerinde cafeler vardır, oturur gençlik orada cola içerler, pizza yerler...vs. hoca derste ne alattı ne anlatmak istedi umurlarında değildir. ya da yeni yayınlanmış bir kitabı tartışmanın lafı bile edilmez. bıraktık yeniyi herhangi bir kitaptan bile bihaberlerdir. ya köylülerimiz, onlar ne alemde, ne üretmesini bilirler ne tüketmesini, köy yerinde bakkaldan hazır tavuk satın alırlar. ya şehirlilerimiz, sokaklarını bok götürür, her yer çöp içindedir kimsenin umrunda olmaz. üstüne bir de tükürdükmü tam olur!
sonra bir adam çıkar der ki;'ben müslümanım arkadaş, sende müslümansın, hepimizin anası var bacısı var, hepimizin namusu var ve yukarda da allah var' der ve tek başına iktidara gelir. ve sonra kimse sormaz 'ulan bu ülkede ne değişti' diye, oy vermeye devam!
daha denecek neler var neler. ve bütün bunların yanında bir de insana insanca değer veren kimsenin umrunda olmaz, ezilenin yanında olan kimsenin umrunda olmaz. 'abicim sen eziliyorsun, hakkın yeniyor' desen '.iktir komünist' diye yaftalanırsın.
aslında mesele bizim insanlarımızda değil sanırım, asıl mesele bu tohumu atanlarda! yani beyinlerime bir şeyleri yerleştirenlerde!
