Mükremin çıtır karakterinin sevdiğidir. Şöyle bir konuşma geçmişti aralarında :
M: Asuman
A: Efendim
M: sen şimdi arabalı vapurun güvertesinden denize bakacaksın ya
A: evet?
M: ciddiye alma. Bizim sevdamız ondan büyük.
yıllar önce taşınmıştı mahallemize. hoş ve alımlı bir kızdı asuman. saçları dalga dalyadı, gözleri büyüktü. memeleri de iriydi asumanın.
ergenliğimin bitimleriydi onu tanıdığım zamanlar. ev kızıydı, hamarat ve becerikli. cama çıkardı bazen sofra örtüsünü silkelemeye. beline kadar sarkardı silkelerken, akıl alırdı asuman.
bisikletle geçerken evinin önünden baksın da bir şey söylesin diye umud ederdim.
'' naber şaşkın'' dedi mi, dengemi kaybeder düşecek olurdum. hoş bir kızdı asuman.
rüyaları süslerdi o zamanlar. ya sibel can ya asuman.*
abisi vardı bir tane. adı nuri. iri kıyım kasap kılıklı korkutucu.
''aynı anadan nasıl çıkmış'' diye hayret edilecek bir tipti.
sokakta görünce ''inşallah seslenmez'' diye iç geçirirdim. ama hiç sektirmez seslenirdi.
- naber lan bacaksız?
+ iiyi abii.
diye cevap verirdim titrek bir ses tonuyla.
- sokakta tanımadık oğlanlar gezmiyor değil mi?
+ yok abi.
- aferin! hadi kaybol şimdi.
en orjinal küfürleri bulmamı sağlayan kişiydi nuri. ama korkudan ancak arkasından kısık sesle söyleyebildiğim.
duysa! yediğim dayak zoruma gitmezdi de, asumana ezilecektim.
'' ah nuri ah! anan anam olmayacak olaydı''
bir de bakkal hüseyin amca vardı. köşe başındaydı ve girişte renkli renkli toplar ve cipsleri olan küçük bir dükkanı vardı.
biraz çakaldı hüseyin amca. gözünde, gözlerinden iki kat büyük gözlükleri vardı. neden takardı hiç anlamazdım. hep onların üstünden bakardı zira.
görünce hemen sorardı;
- naber lan kerata. (sanki yaramazlık yapmışım da suç üstü yakalamış gibi.)
+ iyiyim hüseyin amca.
- yeni komşuyla aran nasıl? ( gözünden bi şey kaçmazdı)
+ iyidir hüseyin amca.
- çakal seni! ( vallahi anladı)
bir gün sokakta bisiklet sürüyordum. asuman cama çıkmış bana el kol hareketi yapıyordu.
dedim ki bunun da bende gönlü var. ilk fırsatta ben buna yapışırım. delikanlısın olum ne olcak?
derken sokak kapısı açıldı, hayvan nuri koşarak üzerime geliyor. yaklaştıkca cüssesi büyüyor ve korkutucu olmaya başlıyordu.
tuttu beni yakamdan. birazcık silkeledi. ( siz bir de onu görecektiniz.)
yanaklarım kıpkırmızı olmuştu ama hava soğuk ya ondan.
sol kolumu da kaldıramaz hale gelmiştim. geçenlerde bisikletten düşmüştüm ya o da ondan.
karnım da ağrıyordu. o da büyük ihtimal öğlen yediğim ıspanaktandır.
peki ne olmuştu? anlamadım.
akşam babam eve gelince biraz da o silkeledi.
ama vücüd baya uyuştuğu için pek etkili olmamıştı.
anneme olayı anlatırken duydum.
hüseyin amca asuman'a söylemiş.
- dikkat et bu sapığa. ( allahtan hüseyin amcaya asuma'nın memelerinden bahsetmemiştim)
asuman abisine. abisi de beni dövdükten sonra babama.
şöför bahcevana, bahcevan uşağa misali.
velhasıl kelam, 2 yıl kimseye bakamadım.
yüzüne kimse bakmasın,
evde kalasın asuman.
memelerin sarksın,
abin sakat kalsın asuman.
yedin en güzel iki yılımı....
edit: o kadar dayak yemişim geçmiş olsun diyeceğine imla diyorsun ya.
imla. rahatla.
Eserler de bolca kullanılan isim. Mirkelam'ın şarkısı, pardon filmi, bir demet tiyatroda vardı. Hatta yamulmuyorsam sadri alışık'ın bir filminde de asuman'a karşı bir tiradı vardı.
Bu kadar eserlerde kullanılmasının nedeni ne acaba? Bende bir algıda seçicilik mi var yoksa asuman bir metafor mu sanat dünyasında bilemedim.
farsçanın da etkisiyle eski şiirlerimizde bolca kullanılan gökyüzü anlamında kelime.
yeni sanat işlerinde de çokça kullanılması bu eski işleri okuyup yetişen sanat insanlarından kaynaklanıyor olabilir.
