bugun teleskopumu bahçeye indirim saatlerce ayı gözlemledikten sonra çocukluğumda büyük arzu ile istediğim bu mesleğe hala ne kadar hevesli olduğumu gördüm. keşke uzay bilimlerine türkiyede biraz daha destek çıkılsa birazcık daha önemsense ve ben sırf iş kolu yok astronominin diye gidip başka bir bölüm yazmak zorunda kalmasaydım.
Uzaya gitmek için seçilen, kapalı yere tıkılarak kolostrofobisi olup olmadığı gibi bir dizi testlerden ve uçuşlar, ağırlık merkezi gibi eğitimlerden geçtikten sonra, fırlatmaya son bir hafta kala muhtemel vücut direnci kırılma ihtimaline karşı vücutta bulunan mikrorganizma sayısını hastalık yapamıyacak seviyede tutmak için karantinaya alınan uzay adamı.
ben dahil birçok türk çocuğunun küçüklükte kendisi için benimsediği meslektir. ilk türk astronot olmak gibi gibi.. lakin sonradan anlarlar, daha şu topraklarda zor durduğumuzun ve göğe çıkmanın ne kadar zor olacağını..
