zıplaya zıplaya astronot gibi yürümenin ne kadar zevkli olduğunu gördükten sonra bu yeteneğimin boşa gitmesine gönlüm razı olmadı, nasa’ya başvurdum. ailem de destek oluyor saolsun. senden iyisini mi bulacaklar diyor anam. annem diye söylemiyorum, çok tatlı bir evladı var. yanaklarımı mıncırasım, kendimi hırpalıya hırpalıya sevesim geldi.
konuyu toparlamak gerekirse, astronot olmak çok güzel bir şeydir. ben 30 yaşından sonra fark ettim, çocuk vizyon sahibiymiş, 4 yaşında anlamış olayı.
4 yaşında olmasam da 6 yaşlarındayken en iyi arkadaşımla yaz geceleri yıldızları izleyip, oralarda nelerin olduğunu merak ederdik. ve o günlerde karar vermiştik astronot olmaya. tabii yıllar ilerledikçe bu hayalin imkansızlığını anlamamızdan dolayı daha ayakları yere basan hayaller kurduk :) bu evrende olmadı.belki başka bir evrende oluyordur. ama o evrenin bu evren olmadığı doğru.
Benim küçük kardeşimdi. Türkiye'de yaşadığımızı fark edince vazgeçti tabi bu hayalinden tıpkı abisinin genetik mühendisi olma hayalinden vazgeçtiği gibi.
