anket başlığı gibi olacak; fakat böyle bir başlığa gereksinim var diye düşündüm. ülkemizdeki çoğu insan asosyal. çoğu kişi dışarı çıktığıda kendi kendini yadırgıyor, toplumdan uzaklaşıyor.
asosyallikten kurtulmak isteyen birçok insan var; fakat bunların %5lik kısmı kararlı bir şekilde asosyalliğe elveda diyebiliyor. asosyalliği önemsiz bir şeymiş gibi görmemek gerek.eğer asosyal bir insan iseniz kararlı olup, aşağıda bahsettiklerimi uygulayın. bir süre sonra alışacaksınız zira.
1-insanlarla iletişime geç.(kimseyle konuşmaktan tereddüt etme. cesaret ver kendine. kimse senden üstün değil. eğer cesaret edemezsen asosyal olduğunu aklına getir.)
2-insanlardan kaçma. sırf insanlar az diye uzun yolları seçme. daha çok insanlarla bir arada ol.
3-alışverişe çık. kendine kıyafet al.
4-sık sık dışarı çık. temiz havayı içine çek. tek başına bir kafede oturup çay iç. bir süre sonra yadırgamamaya başlayacaksın.
5-bilgisayardaki zamanını azalt. interneti genel kültür yönünden kullanmayı dene.
6-filmi evde değil dışarıda izle. en azından dene bunu.
7-her girdiğin ortamda arkadaş edin. muhtemelen asosyal olduğun için en yakın arkadaşın dahi nettendir.
8-''yazın şunu yapıcam, bunu yapıcam.'' dediklerini harekete geçir. hiçbirini aksaltma.
9-üşengeçlik etme. evi sık sık süpür temizle. bir süre sonra üşengeçliğide üzerinden atmış olacaksın.
10- o poponu bilgisayar başından kaldır ve yemeğini kendin yap. dışarıdan ısmarlamakla nereye kadar.
11-edinebiliyorsan kendine sevgili edin. dışarı çıkmak için bahanen olur.
12-eğer bu dediklerimi paran olmadığı için yapamıyorsan en azından parka kadar in. iyi gelecek göreceksin.
13- bilgisayarı yahut modemi pencereden dışarı atma gibi saçma sapan şeyler deneme. kararlı ol. günde 1 saat yeter de artar.
14-sanal ortamdan tanıştığınız insanlarla görüşebiliyorsanız rlden görüşün. görüşemiyorsanız ilişkiyi kesin gitsin. bu sizin zararınıza. abuk sabuk insanlarla arkadaşlık kurmayın.
aklıma geldikçe daha eklerim. bunları kendim deneyerek asosyallikten kurtuldum. unutmamak gerek ki asosyal insanların genel kültürleride düşük seviyededir. poponuzu kaldırın ve bu anlattıklarımı uygulayın. evet.
mesela şöyle başlayalım;
bir - şikayet etmekten vazgeçmek. hepimiz günün her anı her olaydan şikayet eder bir vaziyetteyiz ve bu şikayetlerimiz biz farkında olmasak da bizim hep haklı olduğumuz küçük gezegenimizde bizi yalnızlaştırıyor. insanlardan, olaylardan, durumlardan şikayet etmek yerine diyalog kurup çözmeye çalışmak hepimize iyi gelecektir.
iki - konforlu alanlarımızdan sıyrılmak. evimiz gibi, odamız gibi kimseye karşı sorumluluklarımızın olmadığı ve kendimize karşı kendimiz gibi olduğumuz alanlar konforlu alanlarımızdır, bu alanlardan çıktıktan sonrası risktir, kaygı doğuran bir süreçtir, toplum içerisinde örselenebiliriz, esprimize gülünmeyebilir, tartışabiliriz, dışarı çıkınca da canımız sıkılabilir, arkadaşlarımızın yanında da bunalabiliriz... tüm bu ihtimaller risktir ve bu ihtimalleri ön planda tutmayıp konforlu alanımızı terk etmemiz gerekmektedir, çünkü kafamızdan geçen düşüncelere ve ağzımızdan çıkan kelimelere dikkat etmemiz gerekiyor, özünde her biri "gerçekleşmek" üzere varlar.
