günümüzde çok abartılan bir problemdir eğer bir insan çevresindeki insanları sevmiyorsa genel olarak diğer insanların hal ve davranışlarından hoşnut olmuyorsa asosyalliği seçebilir bundan daha doğal ne olabilir ki hayat öylede böylede devam ediyor.
sosyal insanlar tarafından sağlıksız bireyler olarak görülmektedir hayır değildir asosyallik bir seçimdir ve asosyaller bile insanlarla ilişki kurar bokunu çıkarmadan tabiki çok fazla arkadaş edinmezler sadece bir tane iki tane felan yeterli iletişimsizlik diye birşey söz konusu değildir bazı insanlar asosyalleri hayatlarında birşey başaramamış insanlar olarak görürler yine yanlış ben asosyalim ama benimde sevgilim oldu bende üni bitirdim bende o tarz ortamlarda bulundum bende kavgaya girdim ben asosyalliği gereksiz sosyallikten kaçınmak için kullanıyorum peki sen ne için kullanıyorsun?
bahse girerim ki asosyal insanlar, sosyal insanlardan daha adildir. hayatlarının yalnız geçmesi uğruna insanlardan vazgeçmişlerdir. bu büyük bir bedeldir elbette ama bence buna değerdir. asosyallik kendine hak ettiği değeri vermekten geçer.
boş iştir, yalnızlığın bir tık ileri taşınması, kendini dünyaya kapamadır. bahaneler hep aynıdır, yok hayat sahtedir, yok insanlar bencildir, kısmen olabilir de elbet, herkesin bir kusuru vardır ama kendi yalnızlığına kaçmak da biraz fazlaca bir bencillik alameti değil midir? hülasa i kelam; iyi kötü paylaşmak, sosyal olmak daha iyidir, çabalayınca olumluluklar olumsuzluklardan daha fazla olacaktır.
Psikologlara göre sosyallikten uzak duran insanlar “asosyal” olarak algılanmamalıymış. Genelde her 8 kişiden 1'i “Sahteliğe tahammül edemediğinden” yalnızlığı tercih ediyormuş.
Emile Ajar'ın da dediği gibi: “Rol yapmazsanız; asosyal, uyumsuz veya sinir hastası damgası yersiniz.”
