tam olmasada doğru bir genellemedir. asosyal yani yalnız insan vaktini düşünmeye, birşeyler yapmaya çalışıyorsa bu zekiliktir. ancak boşa harcıyorsa bu aptallıktır. sosyal insanlar vakti olmaz düşünmeye ama arkadaşları ve sohbetleri düşünmek, kültürel bir tartışmaysa onlarda zekidir. yani zekiliğin tam bir göstergesi yoktur.
fakirseniz asosyalsindir.
sokaklardada yeterince sosyalleşilebilir diyenler çıkabilir ama hayatın içine dahil olabilmek için daha fazla para daha fazla zaman gerekir.
ikisinden biri eksikse ancak iddialarınla inatlaşırsınız.
albert einstein'dan, hegel'e; beethoven'dan greogory house'a kadar birçok kişide görülen hededir.
zeki insanların aptal insanlarla aynı ortamda bulunmayı sevmedikleri, aptal insanların konuşmalarından sıkıldıkları açık ve seöik bir gerçektir. bundan dolayı zeki insanların büyük kısmı asosyal, içine dönük kişiliklerdir. zeki insanlar başkaları gibi konuşkan, oradan oraya koşturan tipler değildirler. kendilerine ait bir ortamları olur (evleri, yurttaki çalışma masası vb.) ve sürekli orada yalnız başına kalıp tasarılarda bulunurlar. zira yalnız kalmak o insanlar için yaratıcılık dolayısıyla hayatın anlamı ve idamesi demektir. örneğin beethoven epistemoojik kopusunun gerçekelestiği 3. senfoni öncesi yalnız başına kalmaya çalışmıştır. hegel içine kapanık kişiliği sayesinde hiçkimsenin kendisinden beklemediği derecede yalın ve yaratıcı fikirleri bulmuştur.
sonuç olarak zeki insanlar asosyal, toplumdan uzak kişilerdir. yok efendim farklı zeka türleriydi, sosyallikte zeka belirtisiydi tarzı saçmalıkları bırakın amıklar.
