zaman zaman lan yoksa ben de mi sosyofobik bir insanım dememe neden olan hede.
abi ortamdan ortama değişiyor can sıkıntısı.
hani böyle bir ortama girersiniz,
duvarları elit ve aslında "elit" diyerek geçiştirdiğimiz ama anlamını hiçbir zaman bilemediğimiz hatta bize kısmen saçma gelen tablo ve fotoğraflarla dolu, badanası yer yer eskimiş, çatlamış, kabarmış ve üzerindeki önceki müşterilerden kalma tarihler ve isimler yazılı bir mekan düşünün.
koltukları deri veya kadife, büyük ihtimalle ihtişamlı görünümünün ardında çok rahatsız yaylara sahip ve sert yastıklarla süslenmiş, lambalar ise sarı ve tonlarında loş ışıklar saçan antika özelliklere sahip bu mekanda masalarına dizdikleri profesyonel fotoğraf makineleri ile oturan kemik gözlüklü birkaç yavşak arkadaş dışında bir iki tane bohem çift.
bunlardan biri ergenliğin zirve yaptığı yaşlarda gezinmekte bir diğeri ise olgunluğun verdiği görmüş geçirmiş surat ifadesi ile mimiksiz bir şekilde karşısındakini kesmektedir.
şarap ve tütsü kokan bu mekanda kendinize kapıya veya pencereye olabildiğince yakın bir masa seçip oturduğunuzda hissettiğiniz şey rahatsızlık ise, ki işte burada benim de hissettiğim duygu budur, şöyle bir soru yöneltmek isterim; siz sosyofobik misiniz? evet kendinizi eve kapatmak veya eski birkaç arkadaşınız ile internetten yazışmak o anda daha cazip gelir. bu sosyal ortamda bulunmanın verdiği rahatsızlık mıdır yoksa sadece zevkinize uygun bir yerde bulunamamanın verdiği iç sıkıntısı mı?...
normal insanların sıkça birbiriyle karıştırdığı iki farklı terimdir. asosyal insan kendi isteği çerçevesinde kalabalık ortamlarda, toplumda bulunmayı sevmeyen bireye verilen ad, sosyal fobi ise istem dışı yaşanılan; insanların bulunduğu ortamlarda yer almaktan korkan, devamlı halde kaygı duyan kişilerin sahip olduğu bir anksiyete bozukluğudur.
kendimden biliyorum, ileri derecede bir sosyofobik olarak, dışarı dolaşmaya, yemek yemeye vs. gittiğimde fazlasıyla sıkılır, bunalırım. bir arkadaşla herhangi bi' ortama oturup sohbet etmek veya kız arkadaşla* el ele dolaşmak yerine genelde elleri cebinde, sürekli olarak düşünceli bir şekilde sakin ortamlarda yürümeyi tercih eder bu tipler**
asosyal şahıslar ise sırf kendi zevkine uymadığı için, ısrarla, belki de götünü kaldırmaya üşendiği için bu tarz ortamlardan kaçarlar. çok acayipler lan. hiç normal bir davranış mıdır bu?**
uzun lafın kısası; ikisi de zordur ulu ahali. ama şikâyetçi misin bu durumdan derseniz, ''haaayır!'' kendi halimde, kendi istediğim şeyleri yapmak varken, neden diğer insanların yapmak zorundaymış gibi, sanki zorunluymuşçasına katıldıkları eylemlere eşlik edeyim kardeşim? normal olan işte budur, siz pislikler sevimsiz, sığlığın dibine vurmuş, sıkışmış eğlencelerinize devam ederken, sosyofobik yaratıklar dünyayı çözecekler. hiç bakmayın, elbet bir gün çözecekler. belki kaygılarıyla, belki normal insanlara çaktırmadığı fikirleriyle, belki de tek başına eşlik ettiği o yalnızlık kokan şarkılarıyla, öyle ya da böyle çözecekler. bekleyin, anlamsız ve içi boş zevklerinizde göremediğiniz, bulamadığınız matematiğin çözüleceği günü bekleyin.
ayrıca, bir de özgüven eksikliği var ki ona başka zaman değineceğiz.
edit: bir özel mesaj sayesinde aldığım bilgiye göre, sosyal fobi, asosyalliğe neden olan etmenlerden biriymiş. moralim bozuldu vallahi.
