Telefonuma her baktığımda "Ne kadar da çok arayıp soranım yok!" deyip geri cebime koyuyorum. izleyecek film bulamadığımdan en sevdiklerimi tekrar izliyorum, her türlü şiiri veya akılda kalması gereken replikleri ezbere biliyorum, sosyal olmak için balkona çıktığım da olmuyor değil. Bildiniz, tıka basa boş bir hayatım ve yalnızlığı iliklerine kadar işlemiş asosyal bir ben varım.
Asosyalliği bırakıp ilk instagram açtığım zamanlar tabi bi şey bilmiyorum gt yazma akımı var bi msj geldi içerik "gt" ben bunu yanlış anlayınca "sensin gt" yazıp engellemiştim Allah ıslah eylesin.
asosyal insan hiç dışarı çıkmadığı için başına da hiçbir şey gelmeyeceği düşünülmüş.
amma ve lakin öyle değildir.
çünkü asosyal insan her dışarı çıktığında bir ilginçlik yaşar. şöyle düşünün, metallica konserine de bir ya da birkaç kez gidebilirsiniz değil mi? peki anlatacak bir şey bulamaz mısınız? bulursunuz elbet. belki o gün yaptığınız her şeyi giydiğiniz her kıyafeti ne yiyip içtiğinizi her şeyi hatırlarsınız.
işte asosyaller için de dışarı çıkmak böyle bir şeydir. senin için sıradanlaşmış olan bir eylem onun için unutulmaz bir tecrübeye dönüşür. dolayısıyla daha fazla gözlem yapıp daha çok şey fark eder.
