hep evde vakit geçirdiği zannedilsede sık sık dışarı çıkan insandır. herkes gibi halk arasına da karışabilir. fakat utanıp,sıkılması ve bütün insanların kendine baktığını zannedip kafaya takması yüzünden dışarda acı çeker bu insan. cipralex uzun vadede en az yan etkisi olup, en iyi sonuç veren ilacıdır.
zamanının büyük bir bölümünü bilgisayar başında oyun oynayarak geçiren, insanlarla yüz yüze konuşamayan insan modelidir. kötü bir durumdur. herkes arkadaşlarıyla dışarıda gezip eğlenirken o bilgisayar başında oyun oynamayı tercih eder. bundan kurtulmak için tedavi gerekir.
tamamen özgüven eksikliğinden kazanılan hede. insan bu süreçte profesyonel düşünüp, kendini geliştirmeye bakarsa kazanırdır. Hem özgüvenini hem insan sevgisini.
(bkz: kendimden biliyorum)
Benimde içinde olduğum, istenmediği halde yaşanılanlardan ya da istendiği halde yaşanılmayanlardan dolayı oluşan, hayattan bezginlik halinin dışa vurumu olarak oluşan davranışlar sergileyen insan türü. Çoğu insan iyi gözle bakmaz.
Evet, ben bir asosyalim yani insanlarla iletişimim sıfır, yok. bunu ifade edebilmek için bulunabilecek bir benzetme de henüz mevcut değil, boşluk. sadece bu konuda bir yorum yapmam gerekirse şunu ifade edebileceğimi biliyorum. nedir bu? yavşamıyorum evet tek kelime ile bu. ben bir kıza bir erkeğe veya ikisinin de arasında bir cinsiyete asla yavşamam. oysa sosyallik yavşamaktır, gevşemektir, sevişmektir. bunun böylece kabul edildiği bir toplulukta ben! ASOSYALiM ve daha üst bir kavramı da varsa onu olmak isterim... bu böylece biline. "yavşak düzenin kolpa sosyallerine"....
sosyal olmanın anlamının dahi bilinmediği bir ortamda sosyal olmaya çalışmanın ne kadar anlamsız olduğunu fark etmek geç de olsa güzel . Samimi düşüncelerin, duyguların olmadığı fakat öyleymiş gibi gösterildiği bir ortamda bırakın sosyal olmayı, yaşamayı göze almak bile cesaret gerektiren bir davranış. işte ben de asosyalim. Her sohbette geçmez adım, her fotoğrafta yokum
istisnasız her ortamda, sınıfta, sokakta, kafede, evde, işte.. senli benli ve kefenli her meselede, otururken, kalkarken, gülerken, gezerken, ken.. ken.. ken. Fotoğraf çekmenin, çekilmenin yerli yersiz pozlar vermenin sosyalliğin(!) derecesini bir kat daha artırdığı bir ortamda.. Evet, ben asosyal biriyim.
Bir diğer mertebe de yüksek desibelli kahkahalardır ki bu mesele ruhlar için acımasız bir eziyettir. Adaptan, ahlaktan, etikten, töreden, dini ve milli her türlü faziletten uzak toplum içinde bir kızı güldürebilmek için her türlü maymunluğu yapan, Darwin'in onu görüp de işte yıllardır aradığım kanıt belge sensin diyeceği sosyal varlık olacağıma Allah'ın suskun, sinirli, sessiz ve asosyal(!) bir kulu olmayı tercih ederim.
"Merhabalarda öpüşmek, elvedalarda sevişmek" işte üniversitelerdeki sosyallik anlayışı!
gereksiz kalabalıklar/muhabbetler içersinde bulunmaktan haz etmeyen, sosyal olmayı "piç" şeklinde bir fıtrata sahip olmak sanan zihniyetler tarafından yanlış konumlandırılan ve aynı zamanda giderek kaşarlanan toplumdaki "sosyallik" olgusunun sürü psikolojisinden ibaret olduğunu kabul eden, nihayetinde bu güruha dahil olmamayı yegleyen insanlardir efendim bu asosyaller. olduğu gibi görünen insanlardir da aynı zamanda. mevzu bahis güruhun, insanları "geyik yapma" potsansiyeline gore kategorize etmeleri de fevkalade uzer bu kişileri. asosyalligin kişinin kendi tercihi olduğunu ve hiçbir surette başkası tarafından yakıştırılamayacağını, böyle birşeyin namümkün olduğunu bağıra bağıra soylemek isterler de bunu yapacak özgüveni kendilerinde bulamazlar ya neyse.. asosyallik bir yaşam tarzıdır. yabanileşmekte olan hayattan kendini izole edip kendi iç dünyana sığınmaktır özetle.
her yerde görülebilen salak insan manzaralarının olmaya ittiği durumdur. uzaklaşıp kafa dinlemek, görüşmek istediği insanlarla ev gibi özel ortamlarda görüşmek, bu tip insanlara tahammulü olmayanlar için ideal durumdur.
dışarı çıkıp, arkadaşlarla gezip tozup, sinemaya gitmekle sosyal olunamayacağı gibi, evden adam akıllı dışarı çıkmamakla da asosyal olunmaz. asosyal olmak, bir olay hakkında hiçbir fikre sahip ol(a)mamak, o olayı sosyal açıdan analiz edememektir. örneğin bir kişinin sanatla ilgilenmemesi onu asosyal yapmaz; ama sanat konuşulunca en azından 'sanat' kavramı hakkında düşünemiyorsa bir kişi, işte o kişi asosyaldir.
--spoiler-- tanım: Sosyal olmayan insan davranışları sergileyen bireye verilen ad.
Psikolojik hastalık olarak değerlendirilebilir. Kalabalık ortamlarda bulunmayı sevmeyen kişidir. Kimsenin olmadığı sakin yerler bu tip insanlar için her zaman ilgi çekicidir. Kalabalık ortamlarda genelde saklanma isteği içindedirler.
--spoiler--
günümüzde asosyallik kavramının çok değişmiş olduğunu gözlemlemiş bulunmaktayım.
misal;
az ve öz arkadaş sahip, her ortamda bulunmak istemeyen, evinde daha mutlu olan, geleceğine odaklanmış, aşk meşk gibi taraklarda bezi olmayan insanlarada asosyal deniyormuş.. bu demek değil ki birey kalabalık ortam sevmiyor veya insanlardan kaçıyor.. aksine; kendi statüsündeki kişilerle muhattab olmaktan hoşlanıyor ve kendine vakit ayırmayı seviyor olabilir..
orospuluk/piçlik yapmayan, her gün sokaklarda sürtmeyen insalara 'asosyal' denmesi kadar saçma bir mantık yoktur.. bu kişinin tamamen kendi özgür iradesi ve tercihidir.. ve bu doğrultuda hareket ediyordur.. kendi oluşturduğu sosyal hayatı ona yetiyor olabilir.. etiketlemek kimseye düşmez ne yazık ki..
günümüz gençliği, kavramları kafasında oturtamamış..
' nereye gidiyor bu gençlik? ' diye sormaktan kendimi alamıyorum.. ama ben biliyorum bu haylazların vericeği yanıtı; ' bizim eve! ' ..
belki de 'itiraf'lı bir başlığa yazılmalıydı bunlar ama asosyal olduğum için sol framede gözükmeyen başlıkları aratmaktan çekiniyorum. sadece görünen başlıklara yazabiliyorum. evet.
öncelikle çirkinim.
sorunun önemli kaynaklarından biri bu ama tek sebep değil. insan içinde davranış sergileyecebilecek sosyal zekaya da sahip değilim.
yazarken bir kaç cümle kurabilecek bir yeteneğim olsa da iş konuşmaya geldiğinde 'ter basar yüreğimin ayazını'.
bu yüzden şiir severim, sırf şu tespiti kendi üzerimde yapabilmek adına yani.
espri kabiliyetim yerlerde sürünmektedir. kendimin bile gülmediği espriler yapabiliyorum en fazla ki bu durumda insanların gözündeki 'sense of humour' düzeyimin sıfırın altında olduğu gözlenebilecektir.
sanatsal, kültürel faaliyetlerden anlamam. starbaksa hiç gitmedim mesela kıh kıh. jölem ve parfümüm de yok. kızlarla hoşaf muhabbeti de yapamam.
insanların "vay be" diyeceği bir işim yok, annelerin "kızım sakın kaçırma bu çocuğu" diyecekleri bir işimse hiç yok.
ben de sözlük yazarı olmaya karar verdim ne yapayım .
benim gibi asosyal, bsosyal ahahaha, insanlar varsa mesaj kutuma aşk dolu bir mesaj attıkları taktirde bende gönlü olduklarını anlamakta zorlanmam.
