belirli zaman aralıklarında yapılması gereken eylemdir. eylemsizliğin azami derecelere çıktığı yaşama geçiş eylem midir, tartışılır tabi. kişioğlu insanların kötü davranışlarını, eksik yanlarını, ikiyüzlülüklerini, entrikalarını görünce ya da insanları mutlu etmeye çalışmaktan yorulunca hayatla savaşmaktan yorulur kimi zaman. savaşını kendi içindekine indirgeyerek barış içinde bir yaşama kaçmaya çalışır. insanın sosyal yaşama devam edebilmesi için ara ara asosyal olması, kendine ve düşüncelerine zaman ayırabilmesi gerekir. akabinde insanlarla dolu bir yaşama daha rahat devam edebilir böylece.
(bkz: Kafa dinlemek) insanların hayatında asosyal olduğun zamanlar en rahat olduğun zamanlardır. Telefonları çekip/kapayıp evden dışarı çıkmamak ve bunu tercih etmek, dışarda serseri gezenlerden çok daha faydalı bir eylemdir.
Bir sürü anne, baba asosyal yaşamı kötü karşılar. çık, gez pc başında tıkılma derler. Ama dışarıda görülcek kaos dışında birşey de yoktur.
Heleki ergen yıllarını evde asosyal yaşamak, dışarıda serseri olmakdan çok daha masumdur.
Çok rahat bir hayattır. Ağzını yaya yaya konuşan, her cümlesinde dürüstlükten bahseden ama dürüst olmayan, hilekar, sapık orospu çocuklarının laflarına muhatap olmazsınız ne güzel.
gün içinde karşılaşılan ve ilişki kurulan insanlardan sıkılıp, bu şekilde mutlu olmamak akabinde gidilecek bir yoldur. olay psikolojik travma boyutuna getirilip "niye böyle?" diye sorulmadığı sürece, kişi mutluysa kimseye zararı yoktur. tabi asosyalliğin getirdiği mutluluk sanrısıyla gerçekten mutlu olmak arasında da ince bir çizgi vardır. siz hala eskisi gibi normal bir insan olarak kalıp, sadece insanlarla fazla muhatap olmamaya başladıysanız fakat onlarlayken normal insan gibi davranabiliyorsanız; fazla kalabalığı, patırtıyı ve insanı sevmeyen birisinizdir. şen şakrak, eve girmeyen birisi olmak zorunda değilsiniz. bu da sizin tarzınız olabilir.
ha yok 15 günde bir insanların zoruyla oflayıp puflayarak sokağa çıkıyorsanız bi' oturup düşünün. normal insan "sokak göreydik lan" deyip bir yürüyüşe falan çıkmalıdır yani bu süre zarfında. hehe.
sosyal hayattan korkan, çekinen insanlarda görülür. iletişim kurmaktan kaçınırlar, yanlış yapma endişesi içerisindedirler. kendilerini aciz görürler. tecrit onlar için ne bir seçenek ne de bir zorunluluktur. öyle olması gerektiğini hissederler. açık kapılardan hoşlanmazlar...
yaşama enerjisinden yoksunluk, insanları sığ, sıkıcı ya da kırıcı bulma, yalnızken de iyi, hatta daha da iyi vakit geçirebilme, maddi olanaksızlıklar, utangaç-sıkılgan kişilik, kitap ya da internet bağımlılığı nedenlerinden herhangi birine bağlı olarak yapılan tercih, konum.
yanlış anlaşılmaktan bunalan, herkese dert anlatmaktan yorulan, kendini mutlu etmekten çok mutsuz eden sosyal hayattan biraz uzak kalıp, kendi başına kalmak ve hayatını sessizlik içnde yeniden gözden geçirmek isteyen insanın seçimdir.
