Paranın cepte kalacağı avantajdır. Mesela biz şantiyeciler, yemeğimiz şantiyeden, yatacak yerimiz şantiyeden, fatura derdi yok, kol gibi 2000 tl cebimizde kalıyor 0 masrafla, şehirde olsan 300'ü ulaşıma gidiyor eve git gel yada yakıt parası, 1700 kaldı, faturaların oluyor kışı siktir et yazın 300 tlde öyle gitti diyelim, 1400 tl, yemeği olsun şirketin karşılıyor diyelim, ailenle yaşamıyorsan birde kira derdin var, 500'de kiraya gitse özel ihtiyaçlar için kaldı mı elinde 900 tl para. Oysa biz 1300 tl'sini arabaya yatırıp, 600 tlsiyle gül gibi hem üstümüze başımıza harcıyor, hem köşeye para atıp yazları haftalık tatillerle Antalya-Alanya falan yapıyoruz, her 2 ayda 1 haftalık iznimiz var zaten, hemde bol bol geziyoruz izin biriktirip. Asosyal olmayan adamlar yapamıyor şantiye ortamını ama alışanlar hem kendilerinden yüksek maaş alan gruptan daha iyi elinde para tutuyor hemde standardın üzerinde bir yaşam sürüyor. Bakma benim şansıma ihale yok bu sene karayollarında iş kapısı bulamadım, geçen sene stajlarda tanıştığım teknikerlerin çoğunun şu anda 25.000 45.000 tl aralığında değerde arabaları var altlarında, yiyorsa şehir merkezlerinde alsana o maaşa o değerde araba.
yaptığın her şey kendin için kimse için kılını kıpırdatmana gerek yok omuzlarından attın artık o gereksiz sorumlulukları borç isteyende olmıycak. (bkz: daha ne istiyon allahtan belanı mı)
tesadüfen yaşadığımız güzel ülkemizde, hayatta kalma şansımız artar. duraklarda otobüs ezmez, çukurlara düşmez, 25 kuruş verdin diye dilenci seni öldürmez.
gerçi köprüden evinin üstüne araba düştüğü için ölen adamın haberini gördü bu gözler de, neyse...
birisi size nerede olduğunuzu sorduğunda muhtemel cevaplardan biri olan ev gerçekten çok inandırıcı oluyor. boşu boşuna birilerini inandırmaya çalışmıyorsunuz.
lisede değil ama üniversiteye geçince gerçekten kızlar teklif ediyor. çünkü anlıyorlar sanırım sizin birine gidip teklif edemeyeceğinizi.
bir yere gidilecekse oyunuzun rengi baştan belli oluyor. boşuna yormuyorsunuz kendinizi: eve gidelim çay demliyelim.
hiç sıkıcı olmuyor. bilmiyorum böyle bir beklenti var mı? hep düşünecek, yapacak, okuyacak, izleyecek bir şeyleriniz oluyor.
Sosyal ortam kişiyi edilgenleştiriyorsa asosyallik çok daha iyidir. Mesela siz zeki bir insansınız diyelim. Çok çok zeki insanların ortamında yeriniz zaten baştan bellidir. Hele bir de bu çok çok zeki kişiler agresif tiplerse moraliniz bozulacak, iş yapmak için gerekli motivasyonunuz da ister istemez kırılacaktır. Kaliteli, Duyarlı, iyi niyetli ortamlar ise denk gelindiği anda sosyalleşilmesi gereken fırsat ortamlardır.
birşeylere odaklanmış yaratıcı bir beyin. full konsantrasyon. bilimsel, sportif, sanatsal vb. patlamalar, geyik peşindeyken çıkmaz ortaya bilakis arkasında her zaman arızalı bir asosyal saklıdır.
2-3 vesait yaparak gittiğiniz bir yerden dönüşünüzde de aynı şekilde döneceğinizi düşünelim. gitti en az 12-13 lira. işte asosyal olursanız bunlara para vermezsiniz.
cafede oturup bir çaya 4 lira, bir kahveye 7 lira vermezsiniz asosyal olursanız.
karnınız acıktığında restorana gidip bir menüye 15-20 lira vermezsiniz.
yoktur. Asosyal biri olarak asosyalliğin hiçbir avantajı yoktur. Buz kütlesi içinde sıkışmış bir insan düşünün. O buz onu dış tehlikelerden koruyabilir ama dışarı çıkmasına da engel olur. Asosyallik adım atmamaktır. Ve hayatta adım atmadan mücadele etmeden başarılı olamazsınız.
öğrenme etkinliklerinin dibine vurursunuz. Listelerde basi çekince de birden en popüler kişi olursunuz.insanlar hayranlık gıpta ile süzer sizi. Tanımadığınız insanlar sizi tanır falan fıstık...Böyle de bi avantajı var ışte..
