insan sosyal bir varlıktır. her ne olursa olsun sosyalleşmek doğaya hakim olmaktır. her ne kadar normal bir durum gibi gösterilmeye çalışılsa da psikolojik bir rahatsızlık olup temelinde özgüven eksikliği yatar. tavsiyem asosyal olmayı kademeli olarak aşın. tek başıma insanlardan korkan, utanan çekinen kasan biri idim. zamanla arkadaş edindim şimdi onlar yanımda iken dışarıda bilumum kızın ortasında selfie çekecek kadar rahat olabiliyorum hele birde kız arkadaş edinirseniz ondan başka kimseyi iplemiyorsunuz zaten böyle sokağın ortasında dans edecek kadar rahatlık özgüven geliyor. bu asosyalliğin temelinde zaten insanlar ne der düşüncesi yatıyor. size tavsiyem çıkın hayatı keşfedin evde otuzbir çek çek nereye kadar a q.
Kişilik bozukluğundan ziyade insanlar yüzünden bu tercihi varmış insanların toplanması durumunda dünyanın en elit kesiminin oluşacağını düşündüğüm durum.
Şimdi burada bir sürü şey yazardım aslında ama en önemli neden parasızlık. Malesef para olduğunda çevrende bir sürü insan olur ama olmadıgında kimse yüzüne bile bakmaz. Ama gerçek dostumuz olması bizi asosyallikten kurtarır. Çünkü o dostumuzdur. Birsürü gereksiz arkadaş yerine bir tane güvenilir dostun olması yeterlidir.
Verdiğin emeğin hiç bir şeye değmediğini hissetirmeleri.
Gereksiz kıskançlıklar, içten içe beslenen kötü duygular ve devamında bunlar insan mı diye sorgulatan kezbansı haraketler beni asosyalliğe itiyor.
Sosyalliğin hiç bir getirisi olmadığını görmek. Yalnızlığı özlemek hatta hasret kalmak, kendini dinlemeyi istemek gibi uzayabilicek bir çok neden vardır.
