dürüst olmak gerekirse asosyal olmaktan pişman değilim, kimsenin pişman olmadığını düşünüyorum.
asosyalim çünkü güçsüz yönümü - zaafımı insanlara göstermek istemiyorum. önceden bütün sırlarımı ve zaaflarımı ayrım gözetmeden başka aptal insanlara paylaştıkları zamanlar vardı.
insanlar konuşur ve konuşurlar. karşısındaki insanı nasıl dinleyeceklerini bile bilmiyorlar. benim söyleyecek önemli bir şeyim yokken, karşımdaki kişi ise boş boş konuşurdu. artık beni çileden çıkarmıştı...
uzun lafın kısası biz insanlara zayıf yönümüzü - zaaflarımızı göstermek istemeyiz ve bizi sinir eden, boş boş konuşan insanlardan uzak dururuz. asosyallik hayattır.
bazıları asosyal olmasa da bu onların kaderi olur. garip bir dönemde yaşıyoruz. başarılı insanlar kıskanılıyor, iyi insanlar dışlanıyor. azınlığın içinde olmak da zor.
Özel olmaktır belki de.** (paranteziçimilyonlarcaünlemm)*
Ön yargılılık büyük etkir bu duruma diye düşünüyorum. insanlara şans vermek lazım; şimdi o septikliği yavaşça yere bırak evlat.
"Ön yargı; insanları birbirinden uzak tutmak için bilgisizlikten yapılmış zincirlerdir."i ezip geçiyor; yalnız/mutsuz/umutsuz/karamsar günlere selam çakıyorum. *
Samimiyetsiz samimiler, ortak nokta bulamadığın insanlar, çıkarcı insanlar bu kadar yeter sanırım. Bir de yalnızlığın lezzetini almışsan ondan ayrı kaldığın saatlere değer mi değmez mi diye tartmak. Boş çok insan var. Ürkütüyor bu beni.
