sagopa kajmerin beyaban adlı şarkısının nakaratındaki 'hüzünümün yüzü gülsün' cümlesi kanımca bu konuda verilebilecek en güzel örnektir.
(bkz: sagopa kajmer)
(bkz: beyaban)
Şiirde, her dizenin sonunda gelen ve aynı vurguyu veren ünlünün kendinden önce ya da sonra gelen ünsüz göz önüne alınmadan yinelenmesi biçimindeki uyak. Yarım uyak, kafiye.
