Şiirde, her dizenin sonunda gelen ve aynı vurguyu veren ünlünün kendinden önce ya da sonra gelen ünsüz göz önüne alınmadan yinelenmesi biçimindeki uyak. Yarım uyak, kafiye.
sagopa kajmerin beyaban adlı şarkısının nakaratındaki 'hüzünümün yüzü gülsün' cümlesi kanımca bu konuda verilebilecek en güzel örnektir.
(bkz: sagopa kajmer)
(bkz: beyaban)
