artık sadece uzaktan bi gülümsemeyle günü geçirdiğinizde
sabahları direk yanınıza gelip sarılıp öpmediğinde
tam bir şeyler anlatacakken yanınızda bulamadığınızda
iki kuşluk insana yılların dostluğunu sattığını anladığınız andır.
artık söyleyecek tek şey vardır;
ben ne çok hata yapmışım meğer seni yokken var saymışım.. sen hiç dostum olmamışsın meğer.
Zordur. iki yüzlü insanlarin arasinda kaldigini hissedersin bi an. Herkesin hayatinin bir bölümünde iyi kötü düsündügü şeydir. Bu yüzden dostunu iyi seçmelisin. Az olsun öz olsun. Etrafimda çok "dostum" vardir ama çikarci olanlara dikkat ederim.
Ergenlikle ilgisi yoktur. Bahsedilen konu "ben çok yalnizim yea" degildir. "dost" dur "dostluk"tur.
benim hep yanımda kal der, sonra kendisi gider, çünkü o sizi dosttan da öte görür.
siz onu kaybetmemek için teklifini reddersiniz, ama o anlayışsız davranır ve size resti çeker.
ya hani zaten bi sen vardın adam gibi muhabbet edebildiğim, artık o da yok.
neden mi? senin gibi bir dostu kaybetmeme çabası yüzünden.
işte o çaba anı, aslında hiç dostun olmadığını anladığın anıdır.
hayatında çok zor zamanlar geçirirken yalnız başına sigaranı yakıp biranı tek başına yudumladığın andır.. iyi günde herkes dost olur o kolaydır, önemli olan kötü günde nerede olduklarıdır?
anladığım andır. acıdır. kabullenmesem de bu akşam net olarak gördüğüm durumdur. önce boğaz düğümlenir bir şeyler haykırmak gelir içinden ama yapamazsın. artık gerek varmı yokluğunun hissedilmediği bir yerde durmaya tabi ki hayır.
