girilen entrylerden de bellidir zaten. çok az insan mutludur ya da mutluymuş rolü yapar. herkeste bir üşengeçlik, boşvermişlik... hayaller benzer hep birbirine ama adım atılmaz hiç ve hep bir mucize, bir tesadüf, bir zaman beklenir yalnızlıktan kurtulmak için...
uzun yıllardır farkında olduğum gerçektir. her yerde dile getirmekten de çekinmiyorum erkek veya kadın birey fark etmeksizin ne kadar arkadaşınız olursa olsun ne kadar kalabalık ortamlarda bulunursanız bulunun her zaman yalnızsınızdır. aslında bu yalnızlığın aşılabilmesinin tek şartı gerçek bir sevdiğinizin olmasıdır. hemcinsleriniz yalnızlığınızı alamaz kız veya erkek arkadaşlarınız alamaz sadece her anlamda ilişki içerisinde olduğunuz, güvenebildiğiniz ve yanındayken birbirinizi tek bir kişi olarak hissedebildiğiniz bir insana her şeyinizi anlatabilir onun yanında rahatlayabilir mutlu olabilirsiniz. bir çok insanın sıkıntısı budur. her şeyi çok bildiğimden değil kendimi bildiğimden söylüyorum. o boşluk bir türlü dolmuyor aşk olmadıktan sonra..
bu biraz bakış açısından kaynaklanıyor... eğer eksik yanınızı yalnız olarak nitelendiriyorsanız, doğal bir şeydir.
nasıl bir hayal kurduğumuzda diğer nesneleri göremiyorsak eksik yanımızı tamamlayabilecek puzzle gibi, insanları göremiyoruz.
Hedeflerimize ne kadar fazla odaklanırsak diğer arkadaşlarımızın mutlu edebileceği hareketlerini fark edemiyoruz.
Eksik yan Allah c.c ile tamamlanabileceği gibi, diğer sevgi ile de tamamlanabilir. Bir şey için çaba ile de tamamlanabilir.
Nasıl mutluluk tüm vücudu kapsıyorsa bence eksik yanınızı Allah aşkı ile tamamlayabilirsiniz.
