Bana bakıp gülümsediği son an. Yarın saat sonra beni bir başıma bırakacağını bilmediğim an.
Ardından 25 saat 40 dakika sonra üstüne üşüme diye toprak örttüğüm an. 23 te kaldığın an.
Bir daha gülümseyemeyeceğini anladığım an.
Dalgın olduğunda hep sakar olurdun ya artık bardaklarımı kırmayacağını anladığım an.
Öldüğüm an.
Geçen gün evde bir göz kalemi buldum senindi hani aramıştık ya buldum onu seninle bulamamıştık...
Dün ne yedimi unutuyorum ama senin en son çikolata yediğini, yarısını yiyemeyeceğini anlayınca önce bana vermeye çalıştığını sonra sarmalayıp çantana koyduğunu. Dudağının kenarında bulaşmış çikolatayı yorgunluktan şikayet edip akşama film seç demeni sonra görüşürüz deyip boynuma sarılmanı hatırlıyorum. Her cümlenin sonuna kondurduğun gülümsemeni de...
Ben bir seni hatırlıyorum an'ım.
en çok rencide edildiğiniz anlardır. insan bir dolu mutluluk yaşar, sonra bir gün rencide edilir ve bütün o mutluluklar uçar gider. en net hatırlananlar hep en kötü anlardır.
tam şarkının ortasına askım vidayla birlikte gitardan ayrıldı. 3 kez denememe rağmen takamadım. Sonunda oturarak çalmaya karar verdim ve sandalyeye otururken az kalsın nota sehpası devriliyordu. Rezilliğin alası kısaca.
Bisikletle şehirlerarası turda 3 gün yıkanmadım. En sonunda kendi kokumdan tiksindim ve denize atladım. Sudan çıktıktan sonra sanki kendimi yeniden doğmuş gibi hissettim.
Tam elini alıp kalbimin üzerine koyduğum an. Asla unutamam herhalde.
