diğer gecelerden pek de farklı geçirmediğim gece. gayet de uyudum yani. ilk gün ne kadar boktan ve berbat geçtiyse diğer tüm günler de aynı şekilde kötüydü.
acemilerin çok çekeceği gecedir: cavuş gelir bela çıkartır rutbeli gelir bela çıkartır... yersen... aga unutmayın yemin edene kadar asker değilsiniz bi s2m değilsiniz çavuş gelip tatava mı yapıyor basin arızayı dayak yerseniz onun askerliği uzar size bi s2m olmaz.
uyku tutmaz aglanir bilmem ne demişler: abartmayin, hepiniz bir digeriniz gibi ayni bokun laciverdisiniz...
ısparta eğirdir dağ komando okulu. 301 dönem yedek subay.
gayet güzel ve misafirperverce karşılanmış olsak da ilk gece ilk gecedir sonuçta. evden uzakta hiç tanımadığın 50 tane yabancı ile aynı koğuşta, daha önce hiç yatmadığın bir ranzanın üst katında tavana boş boş bakıyorsun. karanlıkta çoktan uykuya dalmış horlayanlar, ağladığı belli olmasın diye olanca sessizlikle burnunu çekenler, uyku tutmadığı için sağa sola dönenler vs vs.
çoğu insan için kötü geçmişken aksine benim için çok iyiydi. çok hevesliydim. eğitim yapmaya, spor yapmaya, çabalamaya, arkadaş edinmeye. ilk gece cidden içim içime sığmıyordu.
40 kişinin aynı anda aynı duyguyu hissettiği bir ortam. Yalnızlığın dibi, sabah kafanı ranzanın üst kısmına çarparak uyandığında asker olduğunu anlarsın. Ara sıra rüyalarıma da giriyor. Genelde hatırlanması hoş olmaz. Hele o ilk gecede rüyanda sevdiklerini gördüysen...
o 'hacı çavuş' un taaa mınakoyım. (orjinal ismi 'hacı' idi. yanlış anlaşılmasın)
hala aklımda şerefsiz. ilk gece bizi koca koğuşta sıraya dizip askeri rütbeleri sırasıyla saymamızı istedi. nerden bileceğiz amk. bildiğimiz tek rütbe general, o da düz general. or. kor. tuğ. muğ. da yok amk. sağlı sollu destekli köstekli çeneye yapıştırdı piç kurusu. sonra 'yat sürün' komutu verdi, bütün koğuşu ranzaların altında sürünerek ne kadar toz toprak varsa cillop gibi, anamızın özenle yıkayarak çantamıza koyduğu 'evladım üstünü başını kirletme, 'pis' demesinler, vatana hizmet edeceksin bunlarla' dediği eşortmanlar simsiyah olana kadar sürünmüştük.
be orospu evladı, ilk günden insan evladına bu yapılırmı? aradan 18 yıl geçti ama seni bugün görsem sikecem olm. cüzdanımda taşıdığım fotoğrafını telefonuma duvar kağıdı yaptım. telefonu her açtığımda aklımdasın. piç.
03.08.2016 tam bir sene önce bugün yaşanan deneyimdir. genelde çok duygusal bir anı olarak hatırlanır lakin ki öyle değildir. yorgunluktan yatağa nasıl yerleşildiği çarşafların nasıl serildiği koğuş arkadaşlarıyla nasıl tanışıldığı bile hatırlanmaz. bundan sonraki bütün gecelere kitap yazarım ama ilk gece çok sıradandı. müthiş uykusu hariç...
olgunlaşmış bir delikanlı için ne kadar burukluk olsada normal bir gecedir. Tek sıkıntı yol yordam bilinmediği için neler olacağını tahmin etmekle geçen o ilk bir saattir.
Manisa alaşehir garnizonunda bulunan e.a askeri inzibat ve trafik eğitim taburuna 9 eylül 2011 tarihinde teslim oldum. Saat 10'a kadar kayıt kabul vs. ile uğraşmaktan yorgun düşmüş bedenim bana gôsterilen yatağa uzanmamla rahata erdi ve yarım saat içinde uyudum. Normalde sabahları erken kalkan biri olmamama rağmen o sabah kendiliğimden saat 04:00 sularında uyandım ve sivilde duyduğum koğuş kalk efsanelerinden birisinin gerçekleşmesi için bekledim. Ancak boşuna beklemişim. Kapıyı açan çavuş hiç beklemediğim bir nezaketle bizleri uyandırdı. Şaşırtıcı ama böyle insanlarda varmış.
Evet 1'e 3'üm ve şafak 76.
daha yaşamadım, ama muhtemelen en milliyetçi insanın bile "asker ocağı kurban olduğum ya resulallahtan gelebilir, ama lakin ki öyle değildir" dediği gece olacaktır.
