oldukça saçmadır.özellikle 18-19. yüzyıllarda ve çok daha öncesinde liderlerin savaşacak insan bulmayı kolaylaştırmak için ortaya çıkardıkları birşey bu.buna kaynak olarak dini ve töreyi göstermişlerdir çoğu zaman.onları övmüş,cennetle müjdelemiş,onlara onur vaadetmiş, bugünkü tabirle gaza getirmişlerdir.bu şekilde insanlar ölmeye ya da kolunu,bacağını,gözünü kaybetmeye müthiş bir şevk ile gitmişler ve böylece liderlerini tatmin etmişlerdir.
günümüze baktığımızda ülkemizde insanlar askerliği hala kutsal sayıyor, tuvallette birilerinin pisliğini temizleyerek,yerleri süpürerek,üsleri tarafından ezilerek ve hatta dayak yiyerek bu kutsal görevlerini yerine getiriyorlar.
askerlik kutsal bir meslektir. Ancak olaya temizlik, emir komuta zinciri sosyal statüler ve hiyerarsik tutarsızlık gözüyle bakarsan bunu dinle çakallıkla özdeşleştirirsen bu mesleğin onuruna bu mesleğin maneviyatına malik olamamışşın demektir.
Fiziksel şiddetin elbetta savunulacak yani yoktur. Ancak askerliğin ki burada tek bir millettende bahsetmiyoruz. Evrensel bir oluşum gözüyle incelersek sabır kondüsyon ve mukavvemet( fızıksel-psıkolojık) esas alır. Çarpıtılan yetkiler, bilincizce kullanılınca yazarında bahsettiği sorgulama-soğuma evresi başlar.
Unutulmamalıdır ki askerlerimiz canını, geri kalan her dakıkalarını, sosyal hayatlarını hatta ailelerini koyarlar ortaya her namluya asıldıklarında. Yer yüzünde böyle pek az meslek vardır. Öğretmenlik gibi sağlık sektöründe çalışanlar gibi temel ayrım noktası şudur;
asker milattan öncelerinin, karanlık dönemlerin bile ötesinde insanın ilk yer yüzüne ayak değdirdiğinde ihtiyaç duyduğu ilk şeyi sunar. Külli güvence, hayati değerlerin korunumu. Bu gerek gerçek anlamıyla olsun, gerek kültürel toplumsal alanlarda olsun en zor anlarda önce hep asker vardır.
Çünkü asker seni, aileni evini ve bütün vatanın korunumuyla sorumlu yegane insandır.
Kutsallığını tartışmak dahi yersiz, hakikate saygısızlıktır.
askerliği kutsallaştırmak imkansızdır. Askerlik zaten kutsal bir şeydir. varolan Askerlik kurumunun aksayan yanlarını kurumun varlığında yada öneminde değil kurumu babasının çiftliği gibi kullanan gereken eğitim ve anlayış verilmemiş kişilerde aramak gerekir.
işinin önemini ve kutsallığını bilen komutan için emrindeki asker ego tatmin aracı değil anaların emanetidir.
askerlik kurumunu ve içerdiği kuralları değerlendirmek için askerliğin ne olduğunu bilmek gerekir. Askerlik sivil hayat değildir. savaşa heran hazır olmak ona göre bir disiplin içeren işleyiş içinde olmak demektir.
yemeği asker yapar , temizliği asker yapar. çünki savaşta her fert askerdir. askerin temizlediği yine askerin pislediğidir. ne kadar az pislersen o kadar rahat temizlersin. sabah mintika yapar dün içtip attığın izmaritleri toplarsın. girer tuvalete cekmeyi unuttuğun sifonun kalıntılarını temizlersin. ya kendi aranda bir oto kontrol mekanizmas oluşturur sifon çekmeyi öğrenirsin yada inat eder ben seninkini temizledim sende benimkini temizle der sende sifonu çekmessin. bu davranışın seni etkiler. komutanını değil. nihayette amac temizliktir. ister önce pislet sonra temizle, ister temiz bırak temiz kalsın.
dayak mevzuna gelince askerini döven iyi komutan değildir. disiplini sağlamak icin idare ve komuta yeteneğini değil rütbesini ve askeri disiplini kullanır. Böyle komutanları subaylar da sevmez emin olun.
