genellikle aylar sonra düşünüldüğünde asla anımsanamayan gündür..nerede olduğunuz bellidir ama o gün ne yaptığınızı asla anımsayamazsınız ki kuvvetle muhtemel bilinçaltınız ilk güne ait anıları sonsuza dek açılmamak üzere mühürlemiştir...
"nerdeyim ben" bakışları, sevdiklerinizi geride bırakmanın verdiği hüzün, ortama alışma çabaları içinde yaşanan dumurluklar, bunun bir rüya olmadığının farkına varmak için harcanan çaba. artık gerçekten askerde olduğunun farkına varılması, geri sayımın başlaması ve askerliğinden 1 günün geride kalmış olması tesellisi...
kabullenilir ve ortamın gereğini yapmaya odaklanılır ise geri kalan günlerin zor olmayacağın bilinmesi gereken ilk gün.
(bkz: göte giren şemsiye açılmaz)
