vatan borcunu ödemek üzere gidilmesi gereken yer.
ben gidip vatana borcumu öderim de
vatan da o esnada benim kredi kartı borcumu öder mi?
birde kredi kartı borcunu ben yaptım da
vatana ne ara borçlandık?
borçlumu doğduk?
bu vatanın ekmeğini yedin suyunu içtin diyorlar
ekmeği parayla aldık
su faturasını geciktirince hacze uğradık.
yaklaşık 15 yıl süren egitim hayatından sonra; devletin ! ey erkek bundan sonra ölene kadar eşşek gibi çalışacaksın git 1 yıl dinlen, sağlıklı yaşa , geyik yap,şeklinde bize bahşettiği tatil
çoğu yerde, yatış yeri. ye, iç, sıç, yat başka bir şey yoktur efendim. 15 ay tembellik yapmakla geçer. hatta tadını çıkartmaya başladıktan sonra insan evladının en rahat, dertten uzak en beleş günlerini geçirdiği yer olur.
benim gibi 3-4 ayı kalanları da başlar bir karamsarlık almaya. "yatmaya alıştık, ulan istanbul gibi yerde, iş bulmak, ilerde ev geçindirmek, aile kurmak vb. yandık vallahi" demeye başlarsın.
tamam 15 ay uzun, bitmiyor gibi geliyor insan kafayı yiyor kabul. ama dışarda hazır işiniz yoksa, babadan zengin değilseniz, çok da fazla kasmamak lazım yeriniz rahatsa. kimse sizden ekmek istemez, su istemez, para istemez. çoluk çocuk harçlık istemez. babanız " yeter evde pineklediğin git bir iş bul artık " demez.
hayatında ankara'nın doğusunu ya da batısını görmemiş kişileri aynı çatı altında buluşturup, ranzada altlı üstlü yatıran olgu. bunun ne gibi bir kazancı vardır peki? şöyle efendim; ülkede oluşması muhtemel sosyal uçurumu engellemesi bakımından, bugüne kadar oluşabilecek bir kitlesel ayrılığın da önüne geçen olaydır aslında askerlik. her erkek belli yaşında bu işe soyunmasa, belki de milyonlarca insanın, başka memleketten olan muadillerinin ne yaptığını bilmeden hayatını bitireceği de bir gerçektir. bu yüzden ülke vatandaşlarının birbirini tanıdığı, farklı insanların hayatlarını inceleme fırsatı verdiği bir olaydır.
askerlik, ülkedeki eşitsizliği biraz olsun dengeleyen nadide unsurlardan biridir. "gitmekte mecbur muyum?" "militarist mantığı zikeyim!" diyen özgürlükçü ve eşitlikçi arkadaşlar bu yüzden bir daha düşünsünler askerliğin türkiye'deki işlevini.
yapanların yaşadıklarını abartarak anlatmasından dolayı askerliğini yapmamış bünyelerde heyecan ve korku yaratan, yapıldıktan sonra kişiye ayrı bir bakış açısı kazandıran, kendinden başka hayatlar yaşayanların olduğunu görme fırsatı veren, anlatıldığı kadar kabus olmayan, ama bittiğinde insanda yeniden doğmuş hissi yaratan olgu.
Muhtelif sebeplerden dolayi askerlik gorevini erteleyen universite mezunlarinin kisa donem askerlik sansinin gotlerinde patlamasina ramak kalmis zorunlu vatani hizmet.
"... cunku biz kisa donemiz, kisa donemler affetmez. AFFETMEZ." Iste bu sozler Tarihe karisacak bir marsin son sozleridir.
ülkemiz şartlarında yapılması zor vatan borcudur. her türk gencinin mutlaka görmesi gereken bir ortam olmakla kalmayıp, insanı olgunlaştıran bir yapıya sahiptir. çevrende askerliğini bitirdiğinde tabir yerindeyse adam olursun.
belirli şartlara haiz olan her türk erkeğinin yapacağı zorunlu vatani görev.
astsubay, uzman sınıflarındaki bazı rütbelilerin, kültürsüzlüğü, donanım yetersizliği, siyasi görüşleri nedeniyle zaman zaman hayal kırıklıkları yaşatan,
herhangi bir birlikte bulunan yüzlerce askerin, bitirip gitmekten başka hiç birşey düşünmediği,
türk evlatlarına ne yazık ki vatan sevgisi, atatürkçülük eğitimi gibi konuların çok ama çok yüzeysel bir biçimde anlatıldığı,
ancak subay sınıfının büyük bir çoğunlukla, atatürk'ün ordusundaki türk askeri tanımına uyduğu,
hayatınız boyunca ne öncesinde ne de sonrasında hiçbir benzerini yaşayamayacağınız bir cemiyet.
çok iyi insanlarla(rütbeli) beraber olduğunda daha rahat geçirilen dönem. 158 günün ardından alınan tezkere ile birlikten çıkmanın, vatani görevin layıkıyla yerine getirmenin sonucunda oluşan vicdani rahatlığın, özgürlüğe yelken açmanın verdiği hazzın tarifini yapmak gerçekten zor.
içeri girenin aklını nizamiyede bıraktığı, dünyanın en zor kurallarının en çabuk öğrenildiği, bazen çok saçma insanlarla karşılaşılsa da, herşeye rağmen kaçanın şerefsiz olduğu, kutsal ve gerekli iş.
beynini nizamiye de bırakman gerekir. içerisi dünyanın en saçma yeridir. insan gibi yaşamayı değil sürü gibi sayılmayı, yılan gibi sürünmeyi, kalem tutmayı değilse de silah tutmanın marifet sayıldığı yani insanlığın olmadığı bir yerdir. 1 kişinin suçunun bütün bölüğe kesilmesi insanı delirtebilir o yüzden sabıra çok ihtiyaç vardır. ranza altlarını okumak hüzün verir. sevgilisi olan için 8 hatta 9 kat zordur bu süre. benim 3 ay oldu 3 ay sanki 3 asır oldu.
zamanın izafi olduğunun kanıtlarından biri. Askerin kendisi ve sevgilisi/nişanlısı/eşi için zaman geçmezken, diğerleri için bu süreç hep çok çabuk geçer.
askerlik mesleğine saygı duyuyorum, ordular gerektiği zaman göreve hazır olmalıdırlar. fakat türkiye'de yaptırılan askerliğe saygı duymuyorum. eğer devlet, genç insanlarına, askerlik eğitimi vermek istiyorsa verir. yalnız türk ordusu'nda işler böyle yürümüyor, askere giden genç, 15 ay boyunca, insani olmayan koşullarda yaşatılıyor. neden yaptığını tam bilmediği, temizlik, yemek işleri yapıyor, sürekli dayak yiyor. öğlen yemeğinde kuru fasulye-pilav yedikten, şu kadar şnav çekeceksin, deniliyor.(buraya döneceğim tekrar). askerliği bu kadar kutsal yapanın ne olduğu bilmiyorum. insanların öldüğü bir yer askerlik, tabi ölüm denebilirse. askerlerimiz, sağa dön-sola dön ve bir kaç atış taliminin ardından, dağlara gönderiliyor. bu bence ölüm değildir. bir asker, 2000 tane mermi yaksa bile, dağa çıkmaya hazır mıdır? okuduklarım, ki bunlar tekzip edilmiyor, askerlerimiz, mükemmel bir askeri eğitim aldıktan sonra dağa çıkmıyorlar. yada ben tsk'dan, bunun aksi olduğunu duymadım, onlarda yalanlamıyorlar. dünya'da bildiğim kadarıyla, bir askerin, yetişme süresi olarak 5 yıl kabul ediliyor, bildiğim kadarıyla. düşününce mantıklı, bir kişinin, silahları, balistiği öğrenmesi, vücudunu geliştirmesi, nasıl beslenileceğini öğrenmesi, görevli olduğu askeri araçların ehli olması, kısıtlı olarak tıp eğitimi alması, psikolojisini geliştirmesi, savaş alanında gerekli olabilecek teknolojilere hakim olması, savaş stratejilerini öğrenmesi, acil durumlarda kendi stratejisini geliştirebilmesi, birliği ile uyum sağlaması ve askerlik yaşam tarzını benimsemesi, 5 yıl gerçekten gerektirir.
bu 3 ay, 5-6 aylık eğitimlerle, 18-20 yaşındaki çocuklara, bordo bereli gazı verilmesi, kimlerin işine geldi? kimler kendisine ne rantlar sağladı? bilmiyorum. profesyonel askerliğe geçiş planları konuşuluyor, umarım olur. bildiğim kadarıyla, bundan sonra operasyonlara sadece yetkin personel katılacak. umarım, söylendiği gibi olur.
döneceğim, dediğim yere geliyorum. askerlikte spor. dünya'da ki askeri birlikler nasıl yapıyor bilmiyorum ama türkiye'yi biliyorum. askerlikte sözde spor yaptırılıyor, hadi bakalım sen barfiks, sen mekik çek, falan deniyor ya, benim bunu aklım almıyor. sen şimdi bu gençleri, asker yapmak istiyorsan, vücut geliştirme'nin en basit kuralı olan, yağ yakımı ve kas yapımı kuralını işleteceksin. bu askerleri göndereceğin operasyonlarda, bu kişilere, göğüs kası, biceps, triceps lazım, sağlam bir bel lazım, hepsinden önemlisi sağlam bacaklar lazım. herkesin bildiği gibi, zaten vücudun bütün bölümleri önemlidir, ayırmak yanlıştır. bu insanlara spor yaptırılmıyor. spor değildir, yaptırılanlar.
bir askerin, kendisini geliştirmeyi öğrenmesi gerekiyor, askeri birliklerde, profesyonel vücut geliştirme salonları ve profesyonel hocalar olması gerekir, sen askerlere bu imkanları sağlamazsan, ihtiyaçları olan, protein'i, supplement'ları (creatin, amino acid, glutamine vs.) vermezsen, sen spor yaptırmıyorsundur. günde 10 km. koşup, x tane mekik, y tane barfiks yapan insan, antreman'dan sonra, şaplı kurufasulye veya kantin'den alınan tostu yiyorsa, sizin tek yaptığınız, vücutta laktik asit biriktirmek ve vücudun savaşmak zorunda olduğu, milyonlarca, mikro-kas yırtığı yaratmaktır. bu şartları sağlayamadığınız takdirde, bu kişilere spor yaptırmak, beden ve ruh sağlıklarını bozmaktan, başka bir şey değildir. bu spor konusunun, tsk karşıtı güçler tarafından, kullanılmaması çok komiktir. sayfalarca karikatür çıkartılabilir, bu koşullarda spor yapan binlerce erkek için. bu konunun, gündeme getirilmesini, bence, tsk çok başarılı bir şekilde, engelliyor.
vakti zamanında son derece kutsal gördüğüm görev. bugün verileri toplayınca bir avuç çıkarcı, onların çıkarları için hayat veren gençler ve o gençlerin ardından ağıt yakan masum aileler görüyorum. hele ki bu kuruma oğlunu göndermeyen kişiler benden daha vatansever geçiniyorken ne haddime diye düşünüyorum.
