askere gittiği ilk süreç içerisinde bir çok kişinin sarfettiği cümlelerden. badimin ateşten titreyip "biz ne yaptık bunlara" diye sayıkladığı geceyi çok rahatlıkla hatırlıyorum. "insan askerde düşman oluyomuş" vatana dediğimi de.
ama iki gün sonra harekat merkezinde ileri karakollardan birindeki çatışmayı dinlerken hissettiklerimi de gayet net hatırlıyorum. şimdi, o zamanlar krize girmiş şekilde rdm'ye koştuğum kabus gibi günlerin askerlikle alakası olmadığını sadece rütbesini kötüye kullanan dallamalar nedeniyle olduğunu biliyorum. eninde sonunda yanıma kalan tek şey, kurulan dostluklar, başka yerde karşılaşamayacağım zorlukları tatmış olmak ve öğrendiklerim kaldı.
kesinlikle karaktersiz komutanlar var çok düzgünleri de olduğu gibi, bu tsk'nın yapısını ilgilendiren bir durumdur ama "askerlik" olarak bakacak olursak bir tehdit olduğu sürece bütün erkeklerin yapabileceği "en kutsal" görevden bahsetmiş oluruz ki amacı da zaten insan haklarının güç kullanarak çiğnenmesini engellenmesidir öncelikli amacı.
askerlikten yakınan arkadaşlara söyleyebileceğim tek şey de, "ne kadar zorlanıyorsanız aldığınız eğitim o sert olduğundandır, en sonunda ne kadar yara alırsanız, yaralarınız iyileştiğinde o kadar güçlenmiş olacaksınız"
insanların inanç, düşünce ve zorlu hayat şartlarından * dolayı askerlik yapmayı istememelerine karşın, bireye dayatılarak devlet tarafından yapılan insan hakları ihlalidir.
nizamiye kapısından girerken off tuşuna basmayan her bünyenin söyleyeceği ama haklı bir sözdür.
yapacak bir şey yok. offlayacan kendini. yoksa psikoloji diye bişey kalmaz.
ama bitince on a basmayı unutma.
Birini öldürmek insan haklarını ihlal etmeninde ötesindedir. Askerde sana da öğretilen budur. Öldürme emri alacağın bir yerden nasıl bir insan hakkı beklenir oda tartışma konusu. Hapishanede insan hakları vardır, hastanede de vardır ancak askerlik mahpusluk yada hastalık değildir. Bir komutan emriyle; süngüyle mermilere uçan gençlerin böyle bir hakdan bahsetmesi komik olurdu. Ayrıca ne zaman kızları askere almaya başladılar onuda entryi görünce fark ettim hayırlı olsun ordumuza. Eğitim sistemine gelince sana kimse tepende uçan savaş uçağına mermi sık demez saklanacak yerin yoksa en azından şansını kullanman için nasıl zorda olsa uçak yada helikopter düşürebileceğin gösterilir ki bu eğitimde takım halinde yapılır. Askerde genelde 3 haftalık askerken yaygarayı koparan büyük şehir ana kuzusu çocuklar yada madde bağımlısı ve psikolojik vakalar intihar eder.
askerlik günümüzde bir meslek haline gelmiştir.
zira mevcut koşullar altında eskisi kadar çok savaş ve mücadele verilmiyor.
akabinde gelişen teknoloji ile insan gücüne olan ihtiyaç o kadar azalmıştır ki ordunun istihdam ettiği er devlete bir maliyet getirmesi dışında insanların hayatlarından 16-veya-6 ayı çalmaktadır.
geceler uzun ötmez borun evlat. görüyoruz ki palazlanmışsın sen oralarda. isyana depar atıyorsun. bunu burada istediğin kadar dile getir. kendini kral say. fakat bunu dile getirirken şimdi senin yerinde olmak isteyen veyahutta şu yerinde olmak istemediğin askerlerin hakkını yeme. insan biraz şükretmesini bilmeli. Çukurca, şemdinli, kato'ya gidersende korkma ana kucağı değil asker ocağı boşuna dememişler. he birde dostum sıkıyorsa bunu içtimada bağır bakalım tek çiban başı sen misin? (bkz: sonra bir ışık gördüm)
