iç açıcı olmayan durumdur. dikkat etmeyen kişilerde bazen mantar olabilir. çoğunun ortak özelliği ise topuk kısımlarının çok katlı ölü ve sert bir deriyle kaplanmış olmasıdır. geçmesi ve normal estetiğine kavuşması için en azından 3 hafta gereklidir.
acemi birliğine giderken kız ayağı gibi olan, temiz olan ayaklar kışlaya adım attığınız ilk günden sonra değişime uğramaya başlar...
ilk olarak bot'tan bir darbe alırsınız, sol ayak da olabilir (genel de sol ayağa vurur yeni ayakkabı), parmak aralarında yakışıksız terlemeler ve ayak tabanın da küçük küçük 404 (uhu, yapıştırıcı) kıvamındaki kısım kısım çoraba yapışmışlıklar...
toz, halsizlik ve daha yeni yeni yerleşen derinin kokusunu hiç hesaba katma bile...
bot'un bağcıklarını çözüp ıkına ıkına çıkardığın bottan sonra, terlik zamanı gelir ki, onları ilk gün çok düzenli kullanırsın... hemen tuvalete gidilir, ayaklar bir güzel yıkanır "ulan ne ağrımış be ayaklarım" denir kendi kendine.
tekrar yatağa dönüp yatılır...
sabaha doğru uyandırıldığın da, koyduğun yerde koyduğun terlikler yoktur...
kafayı sallayıp botlarını giyersin...
günden güne ayak tabanları incelip kızarmaya başlar, parmaklar daha bir yumuşak ve daha bir akışkan olur...
pudralar, soğuk suyla yıkamalar, sürekli çorap değiştirmeler ve asla bulamadığınız terlikleriniz olur...
42 ve 40 numara iki terlik ile bir kaç gün idare edersin, sonra onlar da değişir... bir bakarsın ki ayakların artık kendinden geçmiştir ve bir hastalık çoktan yerleşmiştir...
mantar, akma, kuruma, çatlama daha neler neler...
askerlik boyunca kurtulamazsın, görev biter, hâlâ devam eder...
dört yıl sonra bile hâlâ kahrını çeken biri olursun...
+oğlum ne oldu lan ayaklarına!?
*askerlik...
+deme ya! hass.ktir.
*sorma...
