bazı bünyelerde sorun olan şeyin ortadan kalkıp düzelmesi bir yana daha da kötüye sarması neticesinde hayal kırıklığına dönüşür. askerden önce yavru kedi gibi işten eve, evden işe olan adamların 15 aylık askerlik dönüşü mahallenin pislik serserilerine sataşan pisikolara dönüştüğüne şahit olmuş bir yazar söylemidir bu da. tabi başka bir açıdan bakıldığında kişinin özgüven kazanması açısından bu da kötü birşey olmayabilir. lakin sürekli kavga edip karakola düşmek hoş olmuyor.
- neyi var lan oğlunun?
- nesi varmış lan sikik.
- yok mu şimdi birşeyi?
- yok amk.
- askere gitmesine gerek yok o zaman.
- zaten gidemiyor?
- neden?
- gay benim oğlum.
- gay mi?
- evet ben de gayim?
- heee!!1 (vay amk bu şimdi benim oğlum mu?)
6 aydır jandarma komando olan kardeşten beklenendir ama hala düzelebilemez. sadece nakitide ihtiyacı olduğunda ablacığım, canım vs diğer türlü tospa sus len karışma.
uygulanan sıkı disiplin, kendi içerisindeki hiyerarşi ve kanunlar, gerçekten aslanı kuzuya çevirebilir orada fakat sivil hayata döndükten sonra kişi kısa bir adaptasyon sürecinden sonra eski yaşantısına hızla devam eder.
askerlik kimseyi adam etmez. herkes askerde adam oluyorsa bu kadar boşanma neden meydana gelir ya da kadınlar neden hep şikayet eder durumlarından onu da anlamış değilim.
