kaybetmek demeyelim de, icra ettiğimiz bir yol emniyeti görevi sonrası ben ve timim, tuttuğumuz tepeyi terk ettiğimiz esnada gözüm gibi baktığım, saat gibi çalışan hk 33'ü mü bir kayanın dibinde bırakmışım. bunu farketmem yaklaşık yarım saatimi aldı.
hani olur ya bir his vardır; ulan bir hafiflik var bende ama ne diye! işte o an, beynimden vurulmuşa döndüm, ellerim boş, tüfek nerede?
çok şükür ki tim komutanı olan bendim, yoksa başıma neler gelirdi tahmin edebiliyorum.
tüfek mi?
-bıraktığım yerde öylece duruyordu, kınalı kuzum benim. ona kavuşmak için tekrardan yüzlerce metre tepe tırmanmak zorunda kaldım ama olsun, allah yokluğunu göstermesin!
Dağda Tatbikat sırasında manevra yaparken dik bir yerden yuvarlanmıştım. Ben bir tarafa silah bir tarafa, ama hangi tarafa? Bulmam 10-15 saniye sürdü ama ömrümden 3-5 sene gitti. O 15 saniyede aklımdan geçenlerle ağır drama çekilir amk. Vay be ne günlerdi.
o askerlik bitmez bu kesin
mahkemede kac sene ceza alacagını allah bilir ayrıca siciline islenir
dayak faslı en hafifi bunlar arasında
sadece kendini degil bütün askerleride beraberinde yaktın demektir.
Allah'ım düşünmek istemiyorum. En yakın tepeye çık ambulans, itfaiye, polis ne biliyorsan ara komutanda gelsin olayı açıkla bak döverseniz atlarım de belki bir işe yarar.
Levent üsteğmen'in sinyor seyfi ve postacı ferit'e yaptığı gibi abi edasıyla nasihat vermezler. 20 yıl hapisle sonuçlanır ve mahkemeye çıkmadan önce odunu yersiniz.
